بررسی اثرپلیمر درتثبیت خاکهای ریزدانه و نقش آن درکاهش ریزگردها

ریزگرد پدیدهی ناخوشایندی است که در چند سال اخیر به عنوان یک کلمهی نو ظهور بر سر زبانها افتاده و مشکلات عدیدهای را در زمینه های مختلف برای جامعه بوجود آورده است. شناخت منشأ و عوامل بوجود آورندهی این پدیده نظیرفرسایش بادی و آبی اگرچه بسیار مهم است و کمک زیادی به تجویز راه حل درست می نماید؛ اما در نوشته های مختلف به اندازهی کافی به این مقوله پرداخته شده و آنچه که در حالحاضر اهمیت دارد، بحث مربوط به جلوگیری از تکرار این پدیده می باشد. در این راستا مطالعات زیادی در خصوص تثبیت خاک های ریزدانه با انواع مواد و مصالح مختلف صورتگرفته ولی امروزه از پلیمر به عنوان راهکاری جدید جهت کاهش تولید گرد و غبار از محل های مستعد نامبرده می شود. در این مقاله به بررسی تأثیر پلیمر اکریلیک بر روی یک توده خاکریزدانه پرداخته شده است؛ توده خاکی که با که با توجهبه سایزهای متفاوت ذرات ریزگردها شبیه سازی شده بود. نمونههای ساخته شده در این مطالعه عبارت بودند از ذرات نامتراکم خاک به اضافهی مقادیر مختلفی از پلیمر محلول در ، آب ) 0 ،،0،50 ،0،،0 50 و 00 گرم در متر مربع( که بر روی خاک پاشیده شده بودند. این نمونهها تحت شرایط محیط آزمایشگاهی به مدت 7 روز نگهداری می شدند تا پس ازاطمینان از خشک شدگی کامل ، پایداری آنها در مقابل وزش باد با سرعت 75 کیلومتر بر ساعت مورد بررسی قرار گیرد. نتایج نشان دادند که افزودن بیشتر پلیمر به خاک، پایداریذرات را به طرز چشم گیری افزایش می دهد. این پایداری ناشی از واکنش مثبت پلیمر با ذرات خاک است که نه تنها اثر آن در طول مدت زمان نگهداری نمونه ها در آزمایشگاه ثابت مانده بلکه تحت شرایط انجام آزمایش، ویژگی های خود راحفظ نموده است. بهترین نتایج حاصل از این افزایش در مقادیر 50 و 00 گرمی پلیمر محلول در آب بوجود آمدند که افزایش پایداری در حدود 0، تا 50 برابری نسبت به زمانی که خاک فاقد پلیمر بود، فراهم آوردند.

کلیدواژه ها:

ریزگرد ، پلیمراکریلیک ، پایداری در برابر وزش باد