بررسی الزامات طراحی سکونتگاه موقت پس از سانحه با رویکرد انعطاف پذیری

مسکن موقت سکونتگاهی است که پس از بلایای طبیعی در اختیار آسیب دیدگان قرار می گیرد. کاربرانمسکن موقت گروه های مختلف مردم از اقصی نقاط کشور می باشند. فرهنگ های مختلف، نیاز و خواستکاربران از مسکن را تغییر می دهد. امروزه مسکن های موقت غالبا به شکل چادر به آسیب دیدگان ارایهمی گردد که توان پاسخگویی به نیازهای مختلف کاربران گوناگون را ندارد. عدم توانایی مسکن موقت درتامین نیازهای کاربران علاوه بر خسارات های اقتصادی به مشکلات روحی و روانی نیز می انجامد. لذاتلاش برای ارایه ی مسکنی موقت با قابلیت پاسخگویی به شرایط فرهنگی و اقلیمی مختلف از ضرورتبسیاری برخوردار است.هدف این مقاله ارایه ی الزاماتی برای طراحی مسکن موقت انعطاف پذیر می باشد، مسکنی که بتواند خودرا با شرایط گوناگون تطبیق داده و بهره وری فضا برای استفاده های گوناگون را افزایش دهد. پژوهشحاضر به روش توصیفی- تحلیلی صورت می گیرد و جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای است. الزامات طراحی مسکن موقت در حوزه رهنمودهای کالبدی_ مصالح، معماری و انعطاف پذیری_ مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

مسکن موقت ، انعطاف پذیری ، کاربر