الگوریتمی بهینه جهت شناسایی منطقه امن برای فرود خودکارپرنده های بدون سرنشین با استفاده ازادغام اطلاعات

استفاده ازپرنده های بدون سرنشین دردهه های اخیر به دلیل کاربرد آنها درمکان هایی که حضور انسان غیرممکن هزینه بر و یا خطرناک است مورد توجه قرارگرفته است از این روهمواره نیاز به یک تکنولوژی قابل اعتماد جهت شناسایی منطقه امن برای فرود خودکار این پرنده ها احساس میشود ازانجا که تصویر هوایی تمام خصوصیات یک سطح را بصورت جامع ثبت نمی کنند استفاده ازمکانیزم های تلفیق اطلاعات جهت تفکیک و شناسایی سطوح هموار که منطقه ایمن جهت فرود شناخته میشود اهمیت زیادی پیدا میکند باتوجه به پیشرفت تکنولوژی لیدار درسالهای اخیر دراینم قاله علاوه برتصویر هوایی ازداده لیدار برای شناسایی منطقه امن برای فرود خودکار استفاده میشود برای این منظور دربین مکانیزم هاس سنجشی موجود ازتلفیق ویژگیهای بافتی استخراج شده ازتصویر هوایی و داده لیدار بصورت همزمان ادغام درسطح ویژگی جهت افزایش دقت درشناسایی منطقه امن استفاده میشود. الگوریتم پیشنهادی با استفاده ازطبقه بندی کننده پارامتریک mlc و طبقه بندی کننده غیرپارامتریک شبکه عصبی MLP انجام میشود و براساس طبقه بندی ویژگیهای بافتی استخراج شده ازتصویر هوایی و داده لیدار بطورهمزمان است

کلیدواژه ها:

تصویرهوایی ، داده لیدار ، طبقه بندی ، فرودخودکار ، ویژگیهای بافتی