ارزیابی روش مورفومتری مبتنی بر واکسل در ناحیه ی قشر اینسولا

مطالعه و تحقیق بر روی تصاویر ساختاری تشدید مغناطیسی از موضوعات مورد علاقه ی پژوهشگران در سال های اخیر است. در این بین روش مورفومتری مبتنی بر واکسل یکی از روش های بنیادین تحلیل تصاویر ساختاری MRI بوده که بیش از 20 سال است از آن استفاده می شود. هموارسازی تصاویر یکی از مراحل مهم در این روش بوده و هدف این تحقیق بررسی نحوه ی تاثیرگذاری اندازه کرنل گوسی هموارکننده بر نتایج این الگوریتم و تعامل آن با تعداد افراد مورد مطالعه (اندازه گروه) در ناحیه ی قشری اینسولا می باشد. برای تحقق این هدف از تصاویر افراد سالم به عنوان گروه کنترل و تصاویر دارای اتروفی شبیه سازی شده در ناحیه مذکور به عنوان گروه مطالعه استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که با افزایش تعداد افراد مورد مطالعه، نیاز به هموارسازی تصاویر کاهش یافته و نتایج الگوریتم مورفومتری مبتنی بر واکسل تابعی از اندازه کرنل هموارسازی و تعداد افراد مورد مطالعه می باشد.

کلیدواژه ها:

تصاویر تشدید مغناطیسی ، مورفومتری مبتنی بر واکسل ، قشر اینسولا ، اتروفی شبیه سازی شده ، کرنل گوسی هموارکننده ، اندازه گروه ، درصد تشخیص اتروفی