جایابی و ظرفیتیابی منابع خورشیدی در شبکههای توزیع با استفاده از فازی عصبی

در این مقاله، یک روش جدید برای تعیین مکان مناسب و بهینه برای نصب منابع تولید پراکندهی خورشیدی ارایه میشود. مساله جایابی بهینه با درنظر گرفتن فاکتورهای ولتاژ، تلفات و ضریب توان مدلسازی شدهاند تا تابع هدف استخراج شده از مساله به گونه ای باشدکه شامل کاهش تلفات، بهبود شاخص پروفایل،پایداری ولتاژ و ضریب توان باشد. در این پژوهش برای مدلسازی و تخمین میزان بار شبکه و وابستگی تولید منابع خورشیدی و مصرف انرژی به شرایط مختلف، از روش عصبی استفاده شده است. همچنین برای رفع مشکل عدم قطعیت در بار و میزان تولید منابع خورشیدی از پخشبار فازی استفاده شده است تا عدم قطعیت بارها و منابع حداقل گردد. به عبارت دیگر در این مقاله از ترکیب شبکههای فازی و عصبی برای ایجاد مدل مناسب احتمالاتی وابسته به شرایط در جایابی منابع استفاده شده است تا نتایج واقعیتر باشند. نتایج شبیهسازی برای مدل و روش پیشنهادی برایMatlab جایابی بهتر در حالت ها و شرایط مختلف با استفاده از نرمافزار انجام گرفته است. مراحل شبیهسازی با کاندید کردن باسهای 17.24 و انجام گرفته است که نشان IEEE 27 از سیستم 22 باسهی استانداردخواهد داد روش پیشنهادی دارای عملکرد مناسبی میباشد

کلیدواژه ها:

جایابی منابع تولید پراکنده ، تعیین اندازه منابع تولید پراکنده ، کاهش تلفات ، پروفیل ولتاژ ، شبکه عصبی پخشبار فازی ، تخمین بار