بررسی پدیده لغزش در شیروانی سنگی کیلومتر 32 بزرگراه جم-طاهری-عسلویه و ارائه طرح پایدارسازی آن

از جمله مسائل گریبانگیر راه های کشور وقع پدیده لغزش و رانش بعد از انجام عملیات خاکبرداری در مناطق با توده های ضعیف و در اثر نفوذ باران است. به علت عدم مطالعات ژئوتکنیکی در زمان طراحی مسیر، این شکل اغلب بعد از اجرای عملیات ترانشه ها و ساخت ابنیه های مربوطه اتفاق می افتد که همین امر باعث می شود تغییر مسیر به علت هزینه های خیلی بالا عملا امکان پذیر نباشد. از این رو پایدارسازی شیروانی اجتناب ناپذیر می گردد. در این مقاله یکی از این موارد که در بزرگراه چهارخطه در دست احداث جم-بندرطاهری اتفاق افتاده، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور نخست با ررسی های زمین شناسی اطلاعات کامل صحرائی بویژه محدوده تاج و پنچه لغزش تعیین گردید و سپس با داشتن توپوگرافی اولیه دامنه(قبل از حفاری) و توپوگرافی بعد از حفاری ( قبل و بعد از رانش) امکان توضیح کامل فرآیند لغزش فراهم شد، که از همین نکته برای بدست آوردن پارامترهای حاکم بر توده سنگی استفاده گردید. در مرحله بعدی با داشتن پارامترهای توده سنگ پایداری شیروانی بعد از انجام خاکبرداری جدید برای رسیدن به رقوم پروژه مورد ارزیابی واقع شدو راه حلهای مختلف برای رسین به حداقل ضریب اطمینان مورد نظر بررسی قرار گرفت و در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده راه حل مناسب برای پایداری شیروانی ارائه گردید.

کلیدواژه ها:

پایداری شیروانی سنگی ، ضریب اطمینان ، آنالیز معکوس ، مکانیک سنگ