بررسی حساسیت سازند ها به فرسایش در زیر حوضه دنبلید، حوزه آبخیز طالقان

این پژوهش به منظور بررسی حساسیت سازندها به فرسایش در زیر حوضه دنبلید واقع در حوزه آبخیز طالقان صورت گرفته است. بعد از آمادهسازی عکسهای هوایی و نقشههای مورد نیاز منطقه، واحدهای سنگشناسی مورد بازدید میدانی قرار گرفت، در ادامه جهت بررسی حساسیت سنگها و سازند های منطقه، از دو روش فیض نیا ( 1374 ) و Martinez (1994) استفاده شد و با ا ستفاده از نرم افزار GIS، لایههای مورد نیاز جهت محاسبه تراکم زهکشی ، شیب و.... تهیه شدبررسی حساسیت سنگهای منطقه به روش فیضنیا نشان داد که 36.26 درصد از سطح حوضه که شامل سنگهای gy1,Q2L,Q2f,Ngm می باشد، در رده فرسایشی بسیار حساس قرار می گیرد، 7.98 درصد با جنس سنگ Q1g در رده حساس، 15.18 درصد با جنس سنگ Ngc در رده نسبتا حساس و 40.58 درصد از حوضه با جنس سنگ های Ekv و Vp ، در رده نسبتا مقاوم قرار می گیرند. همچنین نتایج روش Martine (1994) نشان دهنده این است که 59.5 درصد از حوضه در رده خطر تولید رسوب خیلی شدید، 16.57 درصد با جنس سنگ Vp در رده شدید و 23.93 درصد با جنس سنگ Ekv در رده زیاد قرار دارد. تفاوت در نقشه سیمای فرسایشی خروجی این دو روش به تاثیر شیب و آلتره شدن سنگ های Ekv و Vp بر میگردد و نتیجهگیری میشود با توجه به حضور سازندهای حساس به فرسایش نظیر Ngm و gy، با توجه به نقشههای سیمای فرسایش و الویت سازندهای پر تولید از نظر رسوب اقدامات آبخیز داری مناسب جهت کاهش رسوب صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

روش فیضنیا ، روش مارتینز ، حساسیت به فرسایش ، جنس سنگ