نقش مخاطرات محیطی در تحول سازمان فضایی سکونتگاههای روستایی موردی: بخش پلان( شهرستان چابهار)

حوادث و رخدادهای طبیعی مانند سیل، طوفان، خشکسالی بارها زندگی را در روستاهای بخش پلان در شمال شرق شهر چابهار تحت تاثیر خود قرار داده، خسارات مالی و تلفات جانی زیادی را ببار آورده است. مداخله نظام برنامه ریزی برای جبران خسارت و مهمتر از همه بازسازی مناطق آسیب دیده زمینه های تحولی را در ابعاد مختلف نظام سکونتگاهی بویژه سازمان فضایی آن را فراهم ساخته است. شیوه مداخله متاثر از رویکردهای تمرکزگرایانه - فن محور و روش شناسی اثباتی سبب گردید تا سازمان فضایی کهماهیتی منظم داشته، دستخوش تغییر و تحول گردد. این مقاله با هدف تحلیل نقش مخاطرات طبیعی بر اسکان مجدد سکونتگاههای روستایی و سازمانیابی فضایی جدیدشان تهیه گردیده است. روش تحقیق مطالعه، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و میدانی (با استفاده از فنون مصاحبه، پرسشگری و ابزاری چون کارت مصاحبه و پرسشنامه) است. در این مطالعه از روشها و مدلهای تحلیلی نظیر تاپسیس، آنالیز جریانها و آزمون همبستگی پیرسون استفاده گردیده است. نتایج تحقیق نشان داده است که وقوع مخاطراتی چون سیل، زمینه اسکان مجدد سکونتگاههای روستایی محدوده مورد مطالعه را بر اساس طرح تجمیع بدنبال داشته است این عامل سبب گردید تا سازمان فضایی محدوده از ساختاری متمرکز برخوردار گردد.

کلیدواژه ها:

مخاطرات محیطی ، سازمان فضایی سکونتگاه روستایی ، بخش پلان چابهار