تبیین مؤلفه های جغرافیایی مؤثر در مدیریت بحران آلودگی هوای کلان شهرها- مطالعه موردی: شهر اصفهان

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 833

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ICEHH02_673

تاریخ نمایه سازی: 13 آبان 1393

چکیده مقاله:

آلودگی هوا یکی از مهمترین مشکلات جهان امروز به شمار می رود؛ به طوری که اکثر شهرهای بزرگ جهان، کم و بیش با این پدیده مواجه هستند. عوامل متعددی در آلودگی هوا نقش دارند. اساساً آلودگی هوا از نقطه نظر عوامل جغرافیایی آلودگی به عوامل طبیعی و عوامل انسانی تقسیم می شود. در مقیاس منطقه ای، سهم آلودگی هوا منتج از عوامل جغرافیایی انسانی بیشتر است. بسیاری از روزهای سال، اصفهان دچار بحران آلودگی هوا است. البته آلودگی هوا در مناطق شهری در اکثر شهرهای دنیا وجود داردو از آن به عنوان یک مشکل نام برده می شود ولی کمتر شهرهایی هستند که در آنها این مشکل تبدیل به یک بحران شود. بحران اصولاً به حالتی اطلاق می شود که یک مشکل به اندازه ای بزرگ می شود که انجام امور روزمره را مختل می سازد و سازمان هایی که بطور معمول مسئولیت مقابله با آن را دارند به تنهایی از عهده حل آن بر نمی آیند. وضعیت آلودگی هوای اصفهان اکنون بر مبنای همین تعریف ساده وضعیتی بحرانی پیدا نموده است. چنانچه بپذیریم آلودگی هوا در اصفهان یکی از مخاطرات شهریاست که می تواند بحران زا باشد، لازم است مدیریت آن را در چارچوب های پذیرفته شده مدیریت بحران انجام دهیم. در این چهارچوب، مدیریت بحران فقط منحصر به مقابله با بحران هنگام وقوع نبوده، بلکه تدابیر آمادگی و پیشگیری نیز به آن افزوده می شود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی مؤلفه های جغرافیایی مؤثر در مدیریت بحران آلودگی هوای شهر اصفهان صورت گرفته است و با توجه به اهمیت فزاینده آلودگی هوا بر سلامتی جامعه، به اولویت بندی ماه های مختلف سال به لحاظ آلودگی هوای شهر اصفهان در راستای کاهش عوارض منفی ناشی از آن می پذیرد. جامعه آماری تحقیق، اطلاعات کسب شده از وضعیت هوای شهر اصفهان در ماه های مختلف سال می باشد. داده ها و اطلاعات مورد نیاز مانند تعداد روزهای پاک، درصد روزهای پاک، تعداد روزهای سالم، درصد روزهای سالم، روزهای ناسالم، درصد روزهای ناسالم، وارد مدل TOPSIS گردید و با بهره گیری از این روش، به اولویت بندی میزان آلودگی در 12 ماه سال اقدام، و محاسبات لازم انجام پذیرفت. نتایج بیانگر آن است که ماه های آبان، دی، خرداد، فروردین، اردیبهشت و اسفند دارای هوای مناسب می باشند و ماه های بهمن، تیر، مهر، مرداد و شهریور در جایگاه خوب و ماه آذر، در جایگاه ضعیف به لحاظ هوای مناسب قرار گرفته اند.

نویسندگان

محمدرضا محبوب فر

دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری پژوهشگاه مهندسی بحران های طبیعی شاخص پژوه، دانشگاه اصفهان

امیر محمودزاده

استادیار پژوهشگاه مهندسی بحران های طبیعی شاخص پژوه، دانشگاه اصفهان

محمدحسین رامشت

استاد گروه جغرافیا دانشگاه اصفهان