بررسی آسیب پذیری معابر بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد در برابر زلزله

تلفات جانی ناشی از وقوع زلزله در ایران مبین پتانسیل بالای لرزه خیزی ایران از یک سو و ناکارآمدی و ضعف برنامه های کاهش آسیب پذیری بکار گرفته شده در ایران از سوی دیگر می باشد. بنابراین تغییر نگرش و ایجاد یک نگاه جامع و فراگیر به این پدیده در قالب شناخت کلیه عوامل مؤثر در آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله ضروری است. آسیب های ناشی از وقوع زلزله به سه گروه آسیب های فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی قابل تفکیک است. در این میان آسیب پذیری فیزیکی دارای تأثیر متقابل فراوانی بر آسیب های اقتصادی و اجتماعی است که این امر بر اهمیت برنامه های کاهش آسیب پذیری فیزیکی شهر در برابر زلزله تأکید می کند. یکی از مهمترین اقدامات در زمینه کاهش آسیب پذیری فیزیکی ناشی از زلزله توجه به معابر شهری است، چرا که به هنگام وقوع زلزله تقاضا برای استفاده از شبکه معابر افزایش یافته و از سوی دیگر به علت مسدود شدن برخی از معابر، ظرفیت شبکه معابر کاهش می یابد، در چنین شرایطی دسترسی به مناطق سانحه دیده سخت می گردد و مدت زمان دریافت خدمات امدادی افزایش می یابد. بنابراین با توجه به اهمیت موضوع، این پژوهش به بررسی آسیب پذیری لرزه ای معابر بافت مرکزی و میانی شهر بجنورد می پردازد. در نهایت راهکارهایی به منظور بهبود عملکرد معابر محدوده مورد مطالعه در هنگام بروز زلزله، ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، معابر شهری ، بافت مرکزی و میانی ، زلزله ، بجنورد