تأثیر نهشته های یخچالی برپتانسیل ناپایداری دامنهای در حوضه دالاخانی

توسعه فیزیکی شهرهای واقع در چشم اندازهای کوهستانی به دلیل اختصاص محیط پیرامونی به کاربری کشاورزی، رو به سمت دامنه ها گسترش می یابد. این دامنه ها در پی فعالیت فرسایش یخچالی در دوره کواترنری حاوی نهشته های هستند که دارای ویژگی های همچون نفوذ پذیری و انفصال دانه می باشند که اگر با شیب زیاد، بارش فراوان و زمین لرزه همراه شوند منجربه ناپایداری و تغییرات محیطی می گردند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین نهشته های یخچالی و پتانسیل ناپایداری دامنه ای در حوضه دالاخانی است. بدین منظور آثار یخچالی از طریق مشاهدات میدانی، تحلیل های دمای و آنالیز رسوبات تشکیل دهنده، حد گسترش رسوبات یخچالی شناسایی شده است. با تعریف شاخص های ناپایداری و استفاده از روش های کمی چندگانه پتانسیل ناپایداری دامنه ای محاسبه شده است. یافته های پژوهش نشان داد که شهر سنقر از سال 1987 تا 2011 به سمت دامنه هایحساس به ناپایداری دامنه ای گسترش پیدا کرده که با توجه به رسوبات این دامنه ها و نوسانات اقلیمی اخیر در حال حاضر بیش از نیمی از وسعت منطقه درمحدوده ی ناپایداری دامنه ای بالا قرار دارد که علاوه برپیامد های مخاطره ای ، سبب تغییر سیستم ژئومورفولوژیکی حوضه نیز شده است.

کلیدواژه ها:

نهشته های یخچالی ، ناپایداری دامنه ای ، مدل های چندگانه