مدلسازی و بهینه سازی راندمان سلول های خورشیدی ارگانیک نامتجانس نسل سوم

هر در این تحقیق سعی بر مدلسازی و بهینه سازی راندمان سلول های خورشیدی ارگانیک با استفاده از شبکه های عصبیمصنوعی و الگوریتم ژنتیک می باشد. فرآیند مدلسازی با استفاده از دو پارامتر مربوط به ساختار این سلولها یعنیضخامت لایه فعال و اندازه پهنا انجام می گیرد و مقادیر بهینه این دو پارامتر توسط الگوریتم فراکاوشی ژنتیک محاسبهمی شود. نتایج بدست آمده از مدلسازی و بهینهسازی بیانگر افزایش قابل توجه راندمان سلولهای خورشیدی ارگانیکنامتجانس نسل سوم در صورت استفاده از پارامترهای ساختاری بهینه یعنی ضخامت لایه فعال بهینه و اندازه پهنای بهینه می باشد.

کلیدواژه ها:

سلول های خورشیدی ارگانیک ، شبکه های عصبی مصنوعی ، الگوریتم ژنتیک ، ضخامت لایه فعال ، اندازه پهنا