مدیریت خشکسالی ، مهمترین بخش مدیریت منابع آب در ایران (مطالعه موردی مدیریت خشکسالی با تمرکز بر سیستم جامع پایش خشکسالی)

تغییرات اقلیم وکاهش کمی و کیفی منابع آب قابل استفاده از یک سو و روند افزایشی جمعیت جهان و تقاضای آب ازسوی دیگر مدیریت منابع آب را دچار پیچیدگی هایی نموده است .کشور ایران نیز با توجه به قرار گرفتن آن در کمربند خشکی ونداشتن الگوی صحیح مصرف جزو مناطقی است که در حال حاضر دچار بحران آب می باشد و پیش بینی می گردد که درسالهای آتی وارد فاز فاجعه گردد. لذا داشتن ابزارهایی جهت پشتیبانی از مدیریت کارای منابع اب از ضروریات مدیریت آب کشورخواهد بود. برای داشتن مدیریتی کارا در این زمینه استفاده از سیستم های پایش فاکتورهای مربوط به منابع و مصارف آبجهت اخذ اطلاعات بهنگام و زود هنگام امری ضروری است که برهمگان محرض می باشد. در این بین خشکسالی بعنوان یکپدیده طبیعی موجب برهم زدن هرچه بیش تر توازن بین عرضه و تقاضای آب می گردد.با این حال با توجه به آنی نبودن اینپدیده و ماهیت تداومی آن با مدیریتی کارا می توان اثرات آنرا کاهش داد .در حالت کلی در رویارویی با هر مخاطره طبیعی دو نوعمدیریت می توان اعمال نمود یکی مدیریت ریسک و دیگری مدیریت بحران. در مقاله حاضر ضمن بررسی مدیریت بحران وریسک خشکسالی ، همچنین بررسی دو رویکرد مختلف در رویارویی با خشکسالی ، از ابزار پایش و هشدار دهی خشکسالی بهعنوان رکن اساسی مدیریت منابع آب بحث شده و چارچوب یک سیستم جامع پایش و هشدار دهی خشکسالی ارایه می شود.همچنین از قابلیت های مورد انتظار از این سیستم با تکیه بر فاکتورهای موثر در شناخت خشکسالی بحث می گردد و بالاخره نتایجبررسی سیستم های مختلف پایش و هشدار دهی مورد استفاده جهان حاضر معرفی ومناسبترین آنها جهت استفاده در کشورایران می باشد ، ارایه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مدیریت خشکسالی ، سیستم پایش و ارزیابی ، هشدار دهی زود هنگام خشکسالی