نقش هوشمندسازی مدارس بر مهارت های اجتماعی، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوشمندسازی مدارس بر میزان مهارتهای اجتماعی، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی دختر و پسر شهر زاهدان انجام شد. این پژوهش از بعد هدف، پژوهشی کاربردی با طرح تحقیق علی مقایسه ای انجام شدهاست. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی شهر زاهدان (12800) میباشد که در سال تحصیلی 95-96 مشغول به تحصیل بودند. و با استفاده از نمونه گیری هدفمند و تصادفی ساده، مدارس و افراد نمونه مشخص شدند و داده ها با استفاده از پرسشنامه های مهارتهای اجتماعی ماتسون، خودتنظیمی میلر و براون (SRQ) و میزان عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سال گذشته، جمع آوری شد؛ پایایی پرسشنامه مهارت های اجتماعی0/88 و پایایی پرسشنامه خودتنظیمی 0/74 تعیین شد تجزیه و تحلیل داده ها، با استفاده از آزمونt تک نمونه ای و آزمون میانه ویلکاکسون انجام شد. نتایج با توجه به یافته های این پژوهش نشان داد که هوشمند سازی مدارس بر میزان مهارتهای اجتماعی، خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان نقش دارد البته هوشمندسازی بر مولفه برتری طلبی از متغیر مهارتهای اجتماعی و مولفه های ارزیابی، راه اندازی و بررسی از متغیر خودتنظیمی نقشی ندارد. به طورکلی از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که کاربرد فناوری جدید در مدارس میتواند بسیاری از مشکلات آموزشی و غیرآموزشی را حل نماید.

کلیدواژه ها:

یادگیری الکترونیکی ، مدارس هوشمند ، مهارتهای اجتماعی ، خودتنظیمی ، عملکرد تحصیلی