اداره بیهوشی در بیماران تورمایی حوادث غیر مترقبه

آسیب های مرگبار مربوز به تروما (حوادث غیر مترقبه و .....) یک علت شایع نارسایی دستگاه های مختلف بدن است که نیاز به درمان در بخش مراقبت های ویژه و به وسیله متخصصین طب مراقبت های ویژه دارد. در بدو پذیرش بیمار راه هوایی ، تنفس ، گردش خون و وعیت نرولوژیک باید سریعا مورد ارزیابی قرار گیرد . اولویت های اول عبارت است از برقراری راه هوایی و تجویز اکسیژن . تا زمانی که احتمال آسیب به مهره های گردنی رد نشده است. لوله گذاری داخل تراشه از راه دهان باید تنها در حالی انجام شود که سر بیمار در وضعیت نرمال ثابت شده باشد. اندیکاسون لوله های گذاری داخل تراشه حفاظت در برابر آسپیراسیون ، انسداد راه هوایی ، عدم هوشیاری و ... می باشد. برای بیشتر مصدومانی که نیاز به اقدامات جراحی دارند بیهوشی عمومی لازم است القای بیهوشی با تجویز متناوب داروها امکانپذیر می باشد. در حضور کمبود حجم داخل وریدی ، اغلب کتامین (0.25-0.5mg/kg) بریا القای یبهوشی انتخاب می شود. زیرا این دارو معمولا محرک قلب و عوق است. برای ایجاد فلج عضلات اسکلتی استفاده از سوکسینیل کولین در ساعت اولیه پس از تروما امکانپذیر است. برقرار ماندن بیهوشی با نتظیم مقدار داروها در حدی که به پایداری گردش خون لطمه نزند میسر می شود. مقدار هوشبر قابل تحمل توسط بیمار اغلب کمتر از آن است که مانع حرکت شود. بنابراین ایجاد فلج اطفال عضلات اسکلتی با یک شل کننده غیر دپولاریزان ضروری پیدا می کند. به همین دلیل برخی حوادث حین بیهوشی از بیماران اجتناب ناپذیر است. برای نگه داری بیهوشی از مقادیر کم هوشبر تبخیری استفاده می شود که در صورت وقوع افت فشار خون غیر قابل قبول می توان بجای آن از کتامین یا مخدر ها استفاده کرد. اگر احتمال پنوموتراکس یا نیاز به تجویز غلظت های بالایی از اکسیژن وجود دارداز دادن N2O می بایستی خوداری کرد. برای پایداری وضعیت همودینامیک بیمار ، خون ریزی خارجی ، افزایش شدید ضروری می باشد . مصدومین شدید پس از عمل جراحی نیازمند اقدامات حمایتی مداوم جهت اعضای بدن بویژه تهویه مکانیکی ریه ها در ICU هستند.