اقدامات اورژانسی در زمان مراجعه کودکان ترومایی

به هنگام مراجعه کودک به علت ضربه و یا بیماری دیگر به قسمت اورژانس ، تیم پزشکی باید آمادگی کامل برا درمان داشته باشند . اقدامات احیاء باید مانند بالغین صورت گیرد که عبارت است از برقراری و نگهداری هوایی ، برقراری تهویه مناسب و نیز برقراری جریان خون کافی ، علاوه بر مشکلاتی که به هنگام اقدامات احیاء پیش می آید ، کارکنان اورژانس معمولا با رفتارهایی از جانب مریض و اطرافیانش روبه رو می شوند . کودکان با توجه به سن شان معمولا در قسمت اورژانس به درد و تحریکات مختلف عکس العمل های متفاوتی نشان می دهند به عنوان مثال شیرخواران و کودکان نو پا باید از والدین شان کمک خواست. ولی کودکان در سنین مدرسه معمولا کامل بوده و منشاء درد را دقیقا مشخص کزده و شرح حال کاملی دهند و می توان از آنها برای پی ریزی طرح درمانی استفاده کرد. هدف: ارتقای اقدامات اوژانسی جهت کودکان که در اثر ضربه به بیمارستان مراجعه می کنند. روش تحقیق: توصیفی است که از منابع گوناگون استخراج شده است. بحث: اگر چه ضربه در سنین کودکی نسبتا نادر است ولی با اینحال عامل بیش از 800 مرگ در سال است . بیشتر صدمات وارده به کودکان ناشی از تصادفات اتومبیل که اغلب در اثر برخورد اتومبیل با کودک است تا تصادفات دو اتومبیل با یکدیگر. در کودکان چون حجم خون خالص کمتر است لذا این گروه سنی به محض کوچکترین خونریزی بسش از بالغین در معرض خطر کم بودن حجم خون (hypovolemia) قرار می گیرند . اگر چه به علت انقباض عروقی شریانی افت فشار خون آنها کمتر است . به همین دلیل کودکان تا مدت طولانی قادرند فشار خون خود را ثابت نگهدارند. ولی بعد از سپری شدن این مدت فشار خون به طور ناگهانی افت شدیدی می کند . در صورتیکه وضعیت همودینامیکی بیمار ثابت نباشد ، باید بلافاصله رگی را بازنگهداشت تا مایعات کافی از طریق رگ انفوزیون گردد. ضایعات ریوی معمولا در تصادفات شدید کودک با اتومبیل ، سقوط از ارتفاع زیاد و محرومیت عاطفی کودک (child Abuse) ایجاد می وشد. برای درمان این ضایعات باید اقدامات گسترده تری صورت گیرد . لذا باید بیمار از بابت وجود ضایعات احتمالی دیگر بررسی شود. تا کی پنه و صداهای تنفسی مشکوک دیگر ممکن است وجود داشته باشند. تجویز اکسیژن، ثبت اکسیژناسیون خون ، ایجادسرفه ، و فیزیوتراپی مرتب با ایجاد تنفسهای عمیق به منظور پیشگیری از آتلکتازی انجام گیرد و به منظور پیشگیری از ادم حاد ریه ، مقدار مایعات تجویزی باید محدود گردد . احتمال شکستگی دنده در کودکان خیلی کمتر از بالغین است چون دنده های کودکان نرمتر است . مگر در تصادفاتی خیلی شدید که باید فکر صدمات دیگر در سایر اعضای بدن بود. درمان شکستگی دنده : کاهش درد به وسیله مسکن ها ، ورزش های تنفسی به صورت نفسهای عمیق و استفاده بالش و یا وسایل نگهدارنده دیگر به هنگام سرفه کردن ، در موارد شدید احتمال هموتوراکس پنوموتراکس نیزوجود دارد که باید از Chest Tube نیز استفاده شود. اقدامات پرستاری: پرستار چه رد بخش اورژانس و چه رد بخش های ویژه در ابتدا باید سطوح هوشیاری بیمار را محاسبه نماید و از بازبودن راههای هوایی بیمار مطمئن باشد. برای جبران مایعات از دست رفته یا دو رگ مطمئن از بیمار بگیرد و به هنگام ویزیت پزشک بر بالین بیمار باشد و تمام دسورات پزشک را به درستی چک و کنترل نماید. کنترل علائم حیاتی بیمار تا ثبات وضعیت بیمار هر 15 دقیقه و بعد از دستور پزشک در بخشهای ویژه حداقل هر 2 ساعت چک شود. کنترل جذب و دفع و تغییر وضعیت دهانشویه و شستشوی پرینه نیز طبق دستور پزشک انجام شود. کلیه اقدامات پرستاری تا زمانی که بیمار در بخش های اورژانس و بخش های ویژه می باشند. با دقت و زیر نظر دستورات پزشک کاملا انجام گیرد تا بیمار بعد از ثبات GCS و بهبودی کامل به بخش Post ICU انتقال یابد . نتیجه گیری: همان طور که قبلا ذکر شد سالیانه 800 مودر مرگ ناشی از ضربه در سنین کودکی گزارش شده است. که ضربه های مغزی در کودکان نسبتا شایع است و بیشترین علت مرگ را در تصادفات در کودکان بالای یک سال تشکیل میدهد . در هر حال ضربه به هر نقطه ای وارد شده باشد .اساس درمان عبارت است از : نگهداری عملکرد قلبی – ریوی ، اندازه گیری فشار داخل جمجمه Intra Cranial Pressure(ICP) و جلوگیری از بالا رفتن آمدن مراقبت های تنفسی عبارت است از : لوله گذاری و تهویه مکانیکی به منظور ایجاد آلکالوزتنفسی خفیف ( Paco2 بین 30 تا 35 Torr تعیین گردد) بیمار باید در آرامش باشد و برای اینکار می توان از خواب آورها و داروهای آرام بخش استفاده کرد. سایر اقدامات دارویی با دیورتیک ها داروهای اسموتیک مثل مانیتول استفاده می شود. در کلیه موارد اقدامات درمانی دارویی و پاراکیلینیکی مثل : MRI,CT و X RAY های مورد نیاز و نیز آزمایشات مورد نیاز می باشد و بعد از اقدامات پرستاری همزمان با اقدامات پزشک جهت بهبود وضعیت بیمار به عمل می آید تا در صورت امکان بیمار با انتجام مراقبت های درمانی پزشکی و پرستاری بهبود یافته و هر چه سریعتر از بیمارستان ترخیص و به آغوش خانواده خود باز می گردد.