مسئولیت مدنی ناشی از سوانح هوایی در برابر مسافران، اشخاص ثالث و محیط زیست

توسعه و تحول تکنولوژی که از مصادیق آن پیدایش صنعت هوایی و پیشرفت روزافزون آن است یکی ازعوامل تاثیر گذار بر تحول حقوق مسئولیت مدنی است. طبیعت خاص فعالیت های مرتبط با هوا فضا و ویژگی های منحصر به فرد خسارات ناشی از آن خصوصا خسارات وارد بر اشخاص ثالث و محیط زیست (تاسیسات زمینی)، به نحوی است که قواعد عام حقوق مسئولیت مدنی نمی تواند پاسخگوی مسائل مربوط به آن باشد. لذا نظام خاصی نیاز است تا بر این مسائل حاکم باشد. چنین نظامی در بسیاری از کشورهای دارای صنعت هوایی پیشرفته و همچنین در قالب کنوانسیون های متعددی در سطح بین المللی، پذیرفته شده است. نظام خاصمسئولیت مدنی سوانح هوایی در برابر بسیاری از قواعد عام مسئولیت مدنی دارای قاعده خاص است. همچنین نظام مذکور در بحث ارکان و آثار مسئولیت، مقررات خاص دارد. روش تحقیق پژوهش حاضر ترکیبی است ازروشهای توصیفی، اسنادی و تحلیلی، که تحلیل نهایی مطالب به شیوه تجزیه و تحلیل کیفی صورت گرفته است. در کشور ایران که رکورد صعودی سوانح هوایی را تجربه میکند قانون خاصی در مورد مسئولیت مدنی سوانح هوایی وجود ندارد و لذا نظام خاص مذکور در نظام حقوقی ایران وارد نشده است. قواعد عام حقوقمسئولیت مدنی هم توانایی برآورده کردن نیازها و اقتضائات جدید در خصوص مسائل راجع به سوانح هوایی را ندارد. کندی نظام قضایی و دولتی در پذیرش اسناد بین المللی نیز بر این مشکل افزوده است. بنابراین حقوق ایران در زمینه مسائل مربوط به مسئولیت مدنی ناشی از سوانح هوایی کاملا ناقص است. لذا پیشنهاداتی برای روز آمد کردن نظام حقوقی مسئولیت مدنی سوانح هوایی که در نهایت منجر به افزایش ایمنی صنعت حمل و نقل هوایی در برابر انسانها و محیط زیست خواهد گردید ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، سوانح هوایی ، اشخاص ثالث ، محیط زیست ، جبران خسارت