تحلیل شاخص های خدماتی - رفاهی نواحی شهری از منظر توسعه پایدار شهری

پژوهش حاضر با هدف تحلیل پایداری نواحی شهری، با استفاده از شاخص های خدماتی و رفاهی انجام گرفته است. روش مورد استفاده در این تحقیق توصیفی تحلیلی است و اطلاعات مورد نیاز آن به روش کتابخانه ای گردآوری شده است و با استفاده از تکنیک تاکسونومی عددی مورد محاسبه و تجزیه تحلیل قرار گرفته اند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که ناحیه 7 منطقه 2 شهر تهران با مقدار fi 66500 برخوردارترین ، ناحیه و ناحیه 9 با مقدار fi 2662 محرومترین ناحیه از نظر شاخص های خدماتی و رفاهی محسوب می شوند و بین برخوردارترین و محرومترین ،ناحیه منطقه اختلاف فاحشی وجود دارد، که این مغایر با عدالت اجتماعی در شهر و در نتیجه آن توسعه پایدار است. بنابراین نتایج نشان می دهد نواحی 9 گانه منطقه 2 شهر تهران در حالتی ناپایدار قرار دارند که مهمترین دلایل آن را می توان اختلاف در برخورداری از شاخص های خدماتی و رفاهی قلمداد کرد که در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار شهری ، نواحی شهری ، منطقه 2 شهر تهران