الگوبرداری از سازه های طبیعی در معماری

از ابتدای تمدن بشری، دنیای پر جاذبه طبیعی منبعی بسیار غنی برای نوآوری و الهام بخشی بزرگ ترین نقاشان، مجسمه سازان، موسیقی دانان، فیلسوفان، شاعران، طراحان و مهندسان بوده است. دنیای طبیعی پیرامون ما در حال حاضر به سطح بالایی از توسعه در طول میلیون ها سال تکامل تدریجی خود رسیده است و دنیای امروز از دوران تغییرات طولانی عبور کرده تا به سطحی از زیبایی که ما امروزه آن را می بینیم و درک می کنیم، دست یابد. فرآیند خلق فرم های طبیعی که ما آنها را ذاتا زیبا می نامیم، سیر تحول طولانی داشته است که در طول میلیون ها سال اتفاق افتاده است. فرم های طبیعی در طول قرون متمادی برای رسیدن به راه حل های قابل قبول در برابر عوامل خارجی (اقلیم، دسترسی به غذا، سرپناه و ...) توسعه یافته اند. تجزیه عوامل و محدودیت های عملکردی و سازه ای، بسیاری از عوامل فوق الذکر را خلاصه می سازد. نتیجه استفاده از فرم های طبیعی در طراحی معماری، دستیابی به طرحی عالی است که کارایی سازه ای، نیازهای عملکردی و زیبایی شناسی در آن » تقلید محض « با یکدیگر ترکیب شده اند. درس هایی که از طبیعت آموخته می شوند و به طور مناسب به کار می روند نه فقط از آن. در این مقاله ابتدا سازه های موجود در طبیعت معرفی می شوند و با بررسی نمونه های مختلف مانند درختان، پوسته تخم پرندگان، صدف های دریایی و ... مشابهت ها و تفاوت های دست ساخته های انسان با نمونه های طبیعی تحلیل می گردد. در ادامه استفاده طراحان از انواع فرم های طبیعی توضیح داده شده و در پایان نمونه طرح های موفق با استفاده از فرم های طبیعی تجزیه و تحلیل می گردد.

کلیدواژه ها:

سازه طبیعی ، فرم های طبیعی ، ، فرم درختی ، کارایی سازه ای