دمیدن روح اساطیر در معماری معاصر

این پژوهش در نظر دارد در روزگاری که معماری، روز به روز بهسوی مجازی شدن پیش میرود و شاید به زمانی برسیم که مجبورشویم انتهای معماری را اعلام کنیم؛ راهکاری ارائه کند که با استفاده از دانش معماری، حس تعلق به مکان، و زیستن روی زمین حقیقی را بار دیگر در انسانها بیدار کند. در نظر داریم اسطوره را بهعنوان عنصری که همواره در طول تاریخ، راهش را از گذشته بهسوی آینده گشوده است در نظر بگیریم و بررسی کنیم آیا استفاده از اسطورههای جاری در رگ و ریشه هر ملت، میتواند راه حلی برای برون رفت از این عدم تعلق فزاینده انسانها به مکان ایجاد کند؟ اگر مفهوم نهفته در اسطوره، در پس ذهن معمار رسوخ کند،منجر به آفرینش فضایی میگردد، که حتی اگر بهصورت واژه به واژه توسط مخاطب درک نشود، تأثیر روحی آن در فضا دمیده میشودو مخاطب، آن را دریافت میکند. انتقال این احساسهای انسانی، میتواند دستمایه برای ایجاد نوعی همزیستی سالم بین انسان وفضای مجازی باشد.

کلیدواژه ها:

انسان ، اسطوره ، فضای مجازی ، معماری ، دستمایههای طراحی