ارزیابی لرزه خیزی به روش آماری (مطالعه موردی شهر شیراز)

ایران با قرار داشتن در کمربند لرزه خیز آلپ- هیمالیا، از نظر خطر زمین لرزه از جمله کشورهای آسیب پذیر جهان به شمار می رود. از این رو، هر گونه کوشش برای ارزیابی خطر مغنم است و میتواند موجب جلوگیری از تلفات جانی و خسارات مالی فراوان شود. با دخالت دادن عامل لرزه خیزی نواحی گوناگون در توزیع فضایی سکونتگاه های انسانی، یا دست کم با وضع مقررات ایمنی متناسب با خطر زمین لرزه در پهنه های گوناگون، می توان از تلفات و خسارات ناشی از این گونه سوانح اجتنابناپذیر کاست. استان فارس و شهر شیراز در طی سال های گذشته تحت تأثیر زلزله های مخربی قرار گرفته است. برای ارزیابی خطر در مکانیابی سکونتگاه ها و فعالیت ها باید پیشاپیش نواحی مختلف از نظر خطر زمین لرزه- گسلش مشخص شوند. در پاسخ به همین نیاز ارزیابی لرزه خیزی دشت شیراز با استفاده از روش آماری مورد بررسی قرار می گیرد. از مجموع بررسی های به عمل آمده نتیجه گیری می شود که گستره مورد مطالعه (شیراز)، از توان لرزه زایی بالایی برخوردار بوده و احتمال رویداد زمین لرزه هایی با بزرگی بیش از M(s)=7 وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گوتنبرگ - ریشتر ، زلزله ، تحلیل آماری ، فارس ، دوره بازگشت