بررسی معیار دانه بندی در مخلوط حاوی مصالح آسفالت بازیافتی و سیمان در استانداردهای مختلف دنیا

بسیاری از راه های کشور بدلیل عمربالای آنها و رشد ترافیک سنگین و عدم نگهداری به موقع دچار اضمحلال و خرابی های گسترده شده اند که با توجه به خرابی های سازه ای پدید آمده در آنها، نیازمند بهسازی اساسی و عمقی مانند تراشیدن لایه آسفالت و گاهی اصلاح لایه اساس و اجرای مجدد لایه های آسفالتی هستند. انباشت آسفالت های تراشیده شده که باعث نازیبایی حاشیه راه و مشکلات زیست محیطی می شوند از یک سو و رشد قیمت روزافزون قیر به عنوان ماده اصلی تشکیل دهنده آسفالت که باعث بالا رفتن قیمت تولید آسفالت می شود از سوی دیگر باعث شده مصالح حاصل از تراشیدن آسفالت مجدداً در بدنه راه ها استفاده گردد. RAP به مصالح روسازی لایه برداری شده و یا بازیافت شده حاوی قیر و مصالح سنگی، گفته می شود که معمولاً از طریق خردکردن مواد سنگدانه یا لایه برداری عمقی از آسفالت قدیمی بدست می آید. یکی از روش های معمول بازیافت، استفاده مجدد این مصالح همراه با قیر یا کف قیر بعنوان بازیافت سرد است که امروزه بدلیل قیمت بالای قیر این روش صرفه اقتصادی ندارد. در روش دیگر استفاده این مصالح همراه با سیمان بعنوان تقویت لایه اساس و جایگزین آن در لایه های روسازی می باشد که انتخاب طرح مناسب مخلوط خرده آسفالت با سیمان ضمن بالا بردن کیفیت لایه روسازی، در کاهش هزینه های اجرایی بسیار تأثیر گذار خواهد بود. یکی از شاخصه های مهم در طراحی این مخلوط ها انتخاب دانه بندی مناسب جهت اختلاط با سیمان و بدست آوردن مقاومت مشخصه مورد نظر است. این مقاله به بررسی انواع دانه بندی ها در استانداردها و آیین نامه های مختلف رایج در دنیا می پردازد.

کلیدواژه ها:

تقویت ، بازیافت ، مصالح سنگی ، دانه بندی ، RAP