اثر متقابل کودهای گوگردی و بیولوژیک بر عملکرد دانه و اجزاء آن در کلزای پاییزه

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر متقابل کودهای شیمیایی و بیولوژیکی گوگرد بر رشد کمی کلزا به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان و در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. عامل اول تلفیق کودهای مختلف با منشاء متفاوت در پنج سطح شامل: شاهد (F1)، کود شیمیایی گوگرد (F2)، کود بیولوژیک گوگرد (F3) کود بیولوژیک بیوسولفور + کود شیمیایی گوگرد (F4) و کود بیولوژیک بیوسولفور + کود شیمیایی گوگرد + کود حیوانی (F5) و عامل دوم، سه رقم کلزای پاییزه (اکاپی، لیکورد، اپرا) بودند. در طی این آزمایش صفات کمی (اجزاء عملکرد دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت دانه) اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر رقم بر صفت تعداد خورجین در بوته در سطح احتمال پنج درصد معنی دار شد. همچنین اثر تیمار کود، بر کلیه صفات اندازه گیری شده در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. نتایج نشان داد افزایش قابلیت دسترسی گوگرد در خاک چه به صورت کود معدنی و چه بهصورت کود زیستی بر بسیاری از صفات زراعی هر سه رقم تاثیر مثبت گذاشته به طوری که بالاترین مقدار عملکرد دانه ( 2147 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد بیولوژیک ( 5426 کیلوگرم در هکتار) در سطح کودی F5 به دست آمد. به عبارتی سه رقم اکاپی، لیکورد و اپرا از نظر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک تفاوت معنی داری با هم نداشتند و نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد کاربرد کود آلی (حیوانی) در ترکیب سه جانبه کود بیوسولفور + کود شیمیایی گوگرد + کود حیوانی (F5) باعث تشدید اثرات کودهای شیمیایی و بیولوژیک گوگرد گشته و در نتیجه باعث افزایش کلیه صفات شد. بیشترین وزن هزار دانه و عملکرد دانه در سطح کودی F5 بدست آمد. در این آزمایش مشخص شد که بیوماس (r=0/88**) و شاخص برداشت دانه (r=0/84**) به ترتیب بیشترین همبستگی مثبت و معنیداری را با عملکرد دانه نشان دادند.

کلیدواژه ها:

کلزا ، گوگرد ، باکتری تیوباسیلوس ، عملکرد دانه