تحول در سیاست خارجی عربستان پس از سال 2003 و تاثیر آن بر روند همگرایی در جهان اسلام

عربستان سعودی در طی سال های متمادی با توجه به سنت ها و ویژگی های نظام سیاسی این کشور سیاست خارجی محافظه کارانه ای داشته ولی در سال های اخیر پس از سقوط صدام حسین در عراق در سال 2003 عملکرد سیاست خارجی عربستان از قالب سنتی خارج شده است. حملات گسترده به شمال یمن، دخالت نظامی در تحولات بحرین و حمایت همه جانبه از مخالفان دولت سوریه و درخواست برای مسلح کردن آنها؛ در کنار تقابل مستقیم با ایران چه در مورد برنامه هسته ای و در عرصه منطقه ای، نمونه هایی از این رفتار است. این پژوهش تلاش دارد تا با واکاوی سیاست خارجی این کشور تحول نظری و عملی در سیاست خارجی عربستان را نشان دهد و ابعاد نظری شکل دهنده به این رفتار به صورت تحلیلی با رویکرد مبتنی بر نمونه های تاریخی با تمرکز بر دو دوره قبل از سرنگونی صدام و پس از سرنگونی صدام مورد بررسی قرار دهد و در این میان این مسیله را مورد بررسی قرار دهد که این تحول در سیاست خارجی عربستان چه تاثیری بر همگرایی در جهان اسلام داشته است. این مقاله این فرضیه را مورد بررسی قرار خواهد داد که در شرایط کنونی در روابط میان ایران و عربستان و تقابل جدی دو کشور روند همگرایی در جهان اسلام و به طور ویژه در سازمان همکاری های اسلامی با مانع جدی مواجه شده است و تا زمانی که این تقابل ادامه داشته باشد نمی توان انتظاری درباره همگرایی در جهان اسلام داشت.

کلیدواژه ها:

عربستان ، تحول ، سیاست خارجی ، محافظه کاری ، نو واقع گرایی