بررسی و تحلیل فضایی شاخص های اشتغال در مناطق روستایی و ارائه راهکارهای بهبود آن (مطالعه موردی: استان کرمانشاه)

امروزه چالش های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی ناشی از بیکاری، سبب شده است که در اکثر برنامه های توسعه به بهبود اشتغال و شاخص های آن توجه خاصی گردد. لذا هرگونه مطالعه و تحقیقی در راستای توسعه اشتغال مناطق مختلف چه بسا راهگشای حل مسائل ناشی از بیکاری در بین مناطق مختلف باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی توزیع فضایی شاخص های اشتغال در بین نواحی روستایی استان کرمانشاه و ارائه راهکارهایی جهت توسعه اشتغال در مناطق روستایی این استان می باشد. پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از نوع توصیفی-تحلیلی می باشد که جهت گردآوری داده های مورد نیاز تکیه اصلی بر مستندات مرکز آمار کشور (1390) بوده است. جهت تحلیل داده ها، وزن دهی به شاخص ها، دسته بندی شهرستان های در گروه های همگن و نمایش فضایی سطح توسعه یافتگی مناطق روستایی استان کرمانشاه به ترتیب از مدل ها و نرم افزارهای TOPSIS ، AHP ، تحلیل خوشه ای و GIS استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد در بین شهرستان های استان کرمانشاه نواحی روستایی سه شهرستان صحنه، قصر شیرین و اسلام آباد غرب به ترتیب با ضریب اولویت 0/692، 0/665 و 0/475 برخوردارترین شهرستان ها و نواحی روستایی سه شهرستان ثلاث و باباجانی، جوانرود و کنگاور به ترتیب با ضریب اولویت 0/211، 0/269 و 0/295 ضعیف ترین شهرستان های استان کرمانشاه به لحاظ برخورداری از شاخص های اشتغال هستند در مجموع نتایج نشان داد در بین 14 شهرستان استان کرمانشاه حدود 14 درصد در سطح توسعه یافته، 36 درصد در سطح متوسط و 50 درصد در سطح محروم واقع شده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، شاخص های اشتغال ، مناطق روستایی ، استان کرمانشاه