محله های آینده: تقابل پنداشت و بایستگی از دیدگاه ساکنان نمونه موردی: ساکنان شهر اهواز

محله ها واحدهای شکل دهنده شهر هستند و نظر ساکنان درباره محله های مطلوب شهر آینده (آنچه باید باشد) نشان می دهد که آنها تمایل به زندگی در چه فضایی دارند و چه اندازه از حقوق خود در زندگی شهری آگاه هستند. در مقابل تصور از ساختار محله ها در آینده (آنچه می شود) شاید چندان با خواسته های ساکنان تشابه نداشته باشد و این امر سطح امیواری آنها درباره شهرهای آینده شان را نشان می دهد. این تحقیق پنداشت ساکنان در مورد محله آینده شان را در کنار محله مطلوب مورد انتظار آنها در آینده بررسی می کند. تحقیق به شیوه کیفی و با استفاده از سوالات اکتشافی انجام شده است. پس از بررسی منابع کتابخانه ای در خصوص تئوری های مرتبط با طراحی شهرهای آینده داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه نیمه سازمان یافته با 14 نفر از ساکنان شهر اهواز گردآوری شده و سپس نتایج و مقوله ها از مصاحبه ها استخراج گردید. همه مصاحبه شوندگان معتقدند محله ها از نظر کیفیت کالبدی و همچنین اجتماعی در آینده (حدود 30 سال پس از این) بدتر، بی نظم تر و شلوغ تر خواهد شد. بیشترین عبارت یافت شده در مورد محله مطلوب آنها فضای سبز ، امنیت، روابط اجتماعی ، پارکینگ و فضاهای مناسب کودکان است. نتایج نشان می دهد شکاف عمیقی بین تصور ساکنان از محله آینده شان و وضعیت محله مطلوب محله مطلوب آنها در آینده وجود دارد. مصاحبه شوندگان هیچ تصوری درباره بخش هایی از تئوری نوین نظیر نوشهرسازی، شهر خلاق، رشد هوشمند شهری و خلنه های مجاور ندارند که شاید به دلیل برخی ویژگی های شهر نظیر طراحی شطرنجی و منظم و آستانه بالای تراکم جمعیتی که به آنها عادت کرده اند و هنوز بخشی از خواسته های آنها را تشکیل می دهد باشد و البته ممکن است در آینده تغییر یابد.

کلیدواژه ها:

محله های آینده ، محله مطلوب ، اهواز