مسؤولیت پذیری و آزادی از منظر قرآن و نهج البلاغه

از جمله سؤالاتی که درباره انسان مطرح است، مسئله آزادی و اختیار انسان و مسئله مسئولیت و رسالت انسان است. آیا واقعاً انسان یک موجود آزاد و مختار است؟ و آیا مسئولیتی دارد؟ و آیا رسالتی دارد که باید آن رسالت را انجام بدهد؟ البته اگر جواب را از نظر منطق اسلامی بخواهید، باید بگویم صددرصد. در قرآن سوره ای است به نام سوره انسان که (الدهر) هم به ان می گویند، و از این جهت سوره (انسان) نامیده می شود که در اول این سوره، از انسان نام برده شده است و از اختیار و آزادی و رسالت و مسئولیت انسان. این سوره با این آیات شروع می شود: هلْ اتی علی الْانْسان حینٌ من الدهْر لمْ یکنْ شیئاً مذْکوراً. انا خلقْنا الْانْسان منْ نطْفه امْشاجٍ نبْتلیه فجعلْناه سمیعاً بصیراً. انا هدیناه السبیل اما شاکراً و اما کفوراً . بنابراین انسان یک موجود مجبور در مقابل دستگاه و خالق خلقت نیست. خالق خلقت از او چه خواسته است؟ از او آزادی خواسته است، او را به صورت یک موجود آزاد آفریده است، به صورت یک موجود مسئول، به صورت موجودی که رسالتی به عهده دارد.

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، آزادی ، قرآن ، نهج البلاغه