اثر بخشی روش های آموزش خلاقیت بر میزان خلاقیت دانش آموزان شهر تبریز

هدف پژوهش حاضر اثر بخشی روش های آموزش خلاقیت (بارش مغزی، بحث گروهی و اکتشافی هدایت شده) بر خلاقیت دانش آموزان دختر پایه چهارم متوسطه شهر تبریز بود. نمونه این پژوهش 80 نفر از دانش آموزان، که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و سپس به صورت تصادفی ساده به سه گروه آزمایشی (بارش مغزی، بحث گروهی، اکتشافی هدایت شده) ولی گروه گواه ( توضیحی یا سنتی) به طور جایگزین گمارده شدند. برای اندازه گیری متغیر وابسته یعنی خلاقیت، آزمون خلاقیت عابدی به کار برده شده است. طرح پژوهش، تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. بعد از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل ابتدا برای سه گروه،پیش ازمون اجرا گردید سپس مداخله های آزمایشی در 10 جلسه 45 - 70 دقیقه ای به گروه های آزمایش ارائه گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی پس ازمون گرفته شد.تفسیر و تحلیل داده ها به روش کواریانس یک راه ( انکوا ) نشان داد که آموزش روش های بارش مغزی، بحث گروهی و اکتشافی هدایت شده در مقایسه با روش توضیحی بر خلاقیت دانش آموزان تأثیر مثبت داشته است. نتیجه گیری نشان داد هیچ کدام از روش ها از لحاظ تأثیر بر دیگری برتری ندارد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، روش توضیحی ، بارش مغزی ، بحث گروهی ، اکتشافی هدایت شده