تبیین نقش عرفان در تعلیم و تربیت اسلامی

عرفان از بنیادی ترین پایه های فرهنگ و تمدن ایرانی - اسلامی است، که در روشنگری اندیشه مسلمانان برای تعلیم و تربیت انسان و حقیقت جویی، کارکردهای سازنده و برجسته ای دارد. مبانی، اهداف و اصول تربیتی عرفان اسلامی هم برآمده از متن دین و آموزه های دینی به ویژه قرآن و روایات است. خویشتن شناسی، مهرورزی به خداوند، وحدت دینی، تسلیم و رضا، مرگ اندیشی و...از آموزه های تعلیمی و تربیتی نام بردنی و در نگریستنی عرفان است. شیوه عرفا در تعلیم و تربیت انسان و کشف حقیقت، راهبردی درونی و دگرگونی دارد. چنان که بیشتر به جنبه معنوی و هدف غایی زندگی انسان توجه دارد. به گونه ای که آنان در سلوک خود با گذر از پوسته بیرونی طی طریق می کنند تا به مغز و لب حقیقت برسند و در کمال استفراق با درک حالاتی به فنای درونی می رسند. روش عرفان راستین در تعلیم و تربیت حقیقت جویی بر پایه شناخت درونی و معنوی است. در این پژوهش تلاش شده مبانی تعلیم و تربیتی عرفان اسلامی، و چگونگی فرآیند تعلیم و تربیت انسانی تبیین شود، در عین برتری تربیت انسانی نسبت به تربیت عقل گرا، بهاین پرسش که (فرایند تعلیم و تربیت بر پایه مبانی عرفان اسلامی چگونه است؟) پاسخ داده شود.

کلیدواژه ها:

عرفان اسلامی ، تعلیم و تربیت ، انسان