ضرورت و تیوری های بومی سازی برنامه درسی

بومی سازی یکی از نظریه های جدیدی است که خواهان اشاعه، انطباق و رشد پارادایم دانش، فناوری، هنجارهای رفتاری وسرمایه های فرهنگی و ارزش های محلی خاص در موقعیت خاص است. تفکر بومی کردن علوم انسانی در حقیقت به معنای دمیدن روح معنویت، تحصیل و تعلیم مقتصدانه و در مسیر عبودیت الهی به پیکره ی نظام آموزش عالی کشور و به ویژه به علومانسانی است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کیفی و تحلیلی است که در آن با بهره گیری از نظریات متخصصان حوزه علوم تربیتی و جامعه شناسی و فلسفه در مرحله اول به توضیح مفهوم بومی شناسی و جهانی شدن پرداخته شده و سپس ضرورت هایبومی سازی و تیوری های چندگانه بومی سازی موردبررسی و نقد قرارگرفته است. یافته ها نشان می دهد بومی سازی یکی از مهم ترین لوازم در عصر جهانی شدن و رویکردی مهم برای احیای تفکر اسلامی در نظام علیی فرهنگی جهان است. اگرچه هرنظام آموزشی طبق آرمان ها و اهداف جامعه و با توجه به میزان اهییتی که برای دانش ملی و دانش جهانی قایل است، راهکارها و فرصت های خاصی در ارتباط با رویکرد بومی سازی علوم دارد، اما نظام هایی که دور از هرگونه افراط وتفریط در این زمینه قدمبرداشته اند، توانسته اند نسبت به فرصت ها و چالش های پیش رو، تصیییات موثرتری داشته باشند و در بحث تولید علم و تحقق رسالت های آموزش عالی، اثربخش تر عیل کنند.

کلیدواژه ها:

بومی سازی ، جهانی شدن ، تیوری های بومی سازی