بازداشت موقت از منظر حقوق جزای ایران و فرانسه

بازداشت موقت که ناظر به نگهداری متهم در زندان در طول تمام یا قسمتی از مرحله تحقیقات مقدماتی و دادرسی است،شدیدترین تصمیم اتخاذی علیه حقوق و آزادیهای فردی و خطیرترین اقدام قضایی محسوب میشود. در مباحث حقوقی همیشه بازداشت موقت، با صدور قرار بازداشت مد نظر بوده و به موارد دیگر به عنوان بازداشتی موقت، توجه نشده است، چراکه درمواردی ازجمله بازداشت تحت نظر )پلیسی(، بازداشت به دلیل عجز از تودیع وثیقه یا معرفی کفیل و بازداشت با صدور دستور جلب نیز نوعی بازداشت موقت است زیرا فرد تا زمانی که تعیین تکلیف شود در بازداشت به سر می برد لذا باید شرایط این نوعبازداشت نیز مشخص شود تا به خلاء های قانونی موجود در این راستا پی برد. در این مقاله که به روش کتابخانه ای جمع آوری شده است سعی بر آن بوده تا بازداشت با صدور دستور جلب را از منظر حقوق ایران و فرانسه مورد بررسی قرار داده و در نهایتمشخص شود که پس از صدور دستور جلب متهم، اجرای آن نیازمند رعایت شرایطی است. در ایران، اجرای دستور جلب متهم از سوی ضابطان دادگستری در حوزە قضایی دادگاه یا دادسرای صادرکنندە آن اعمال می شود ولی در حقوق فرانسه دستور جلب،بازداشت و جستجو توسط افسر یا مامور پلیس قضایی صورت می گیرد و همچنین در قانون ایران و فرانسه بازپرس بلافاصله پس از حضور و یا جلب متهم شروع به تحقیق می کند و در صورت عدم امکان، حداقل تا بیست و چهار ساعت تحقیق و بازجویی راانجام می دهد.

کلیدواژه ها:

بازداشت موقت ، حقوق جزا ، ایران ، فرانسه