ارتقای فرهنگی در تعاملات اجتمایی مرتبط با مدیریت حوادث و بلایا

پدیده های طبیعی جزء لاینفک زندگی است که گاه کاملا به شکل یک حادثه و گاه هم قابل پیش بینی و مطلعسازی است. همین پدیده ها اگر همراه با خسارات مالی و جانی حادث شوند، آنها را بلایای طبیعی میخوانیم. بلایایی که با مدیریت صحیح )پیش و پس از بحران( میتوانند در حد همان پدیده باقی بمانند. اما اینکه چگونه باید حوادث را مدیریت کرد یا تا چه حد کشور در پیشگیری از این مسائل موفق بوده و آیا قانون جامعی برای پیشگیری از بحران یا مدیریت آن تدوین گشته و تا چه میزان در عمل اجرایی شده است روند سیل اخیر، زلزله کرمانشاه و آتش سوزی پلاسکو ضرورت توجه بیش از پیش به یک پدیده پر ظهور دیگر در جامعه است که علت العلل این مشکلات میتواند باشد. پدیده ای به نام فردگرایی میان ما ایرانیان که آن را )Iranian Individualism( مینامیم. مشکلی که چون ویروس در حال تکثیر و همه گیر شدن است. در تعریف فرد گرایی میتوان آن را هرگونه تفکر، نگاه یا عملی دانست که در آن نفع فرد و نظر فرد بر سایرین ارجحیت داشته باشد. مصادیق آن نیز از جنبه های مختلف فردی )مثل دروغ، حسادت، تقلب، ریا، قانون گریزی، توهین، تهمت و افترا و...(، اجتماعی )مانند عدم رعایت حقوق مادی و معنوی دیگران،حق الناس، از جمله حق تقدم در رانندگی یا رعایت حق همسایگی ...(، سیاسی) مدیریتهای اتوبوسی، عدم بهره گیری از مشورت و تجربه مدیران قبلی توسط مدیران جدید..(، اقتصادی) انواع سوء استفاده های اقتصادی چون رشوه دادن، ربا، رانت، اختلاس، ارتشاء و اتلاف منابع ملی( و در نهایت مدیریتی )از جمله غرور و خود بینی، منیتهای بیجا و حس بی نیازی از دانش و تجربه دیگران، نیمه کاره گذاشتن طرحهای قبلی و آغاز طرحهای جدید بدون هماهنگی کامل دستگاه‎ها و پشتوانه کارشناسی ناکافی( قابل مشاهده و بررسی است. قانونگریزی و عدم التزام به مقررات و مصوبات در حوزه ها و سطوح مختلف خرد و کلان از مردم عادی تا مسئولان، نیز جزو مصادیق بارز این فرهنگ است. در این ارائه سعی بر معرفی کامل فردگرایی ایرانی، ضمن پرهیز از ایجاد رنجش در مدیران و یافتن راهکار جهت حذف هرچه سریعتر این آفت شایع فرهنگی است تا در آینده زلزله و سیل و آتش سوزی و...‎با عوارض کمتری در کشور مواجه گردد.

کلیدواژه ها:

فردگرایی ، تعاملات اجتماعی ، بلایا ، فرهنگی