بررسی وضعیت امداد و انتقال در قربانیان زلزله زده بم منتقل شده به بیمارستان علی بن ابیطالب ( ع ) رفسنجان

مقدمه : زلزله یکی از بلایای طبیعی است که هر ساله گریبانگیر جامعه بشری می شـود و خـسارات زیـادی را بوجـود مـی آورد . به طوریکه در طی 20 سال گذشته بیش از 3 میلیون حادثه در سراسر دنیا رخ داده کـه بـدنبال آن حـداقل 800 میلیـون نفـر تحت عوارض ناشی از آن قرار گرفته اند . با توجه به اینکه ایران جزء یکی از کشورهای زلزله خیر است لـذا تـلاش بـرای کـاهش تخریب ساختمان ها و دیگر پیش بینی هایی که منجر به پیشگیری اولیه از صدمات می شود کاملاً الزامی بنظر می رسد و از طرف دیگر اقدامات امداد و انتقال در این گونه بلایا باید به نحوی بهبود یابد تا به سطح استاندارد خود تا حـد امکـان نزدیـک گـردد . هدف از این مطالعه بررسی وضعیت امدادرسانی و نحوه انتقال مصدومین در حادثه دلخراش زلزله بم است و تغییر نتایج چنـین مطالعاتی می تواند با نشان دادن نقاط ضعف و قوت، راهگشای بهبود وضعیت و تقویت این نقاط و ارتقاء کیفیت خـدمات رسـانی در بلایای طبیعی دیگر باشد . مواد و روشها : در این مطالعه مقطعی – توصیفی، 154 مـصدوم از نظـر متغیرهـای دموگرافیـک، وضعیت هنگام زلزله، زمان رسیدن اولین امدادگر و مدت زمان نجات یافتن از زیرآ وار، مدت زمان و نحوه ارجاع به اولـین مرکـز درمانی و بعضی دیگر از شاخص های مهم مرتبط با امداد و انتقال مورد بررسی قرار گرفتند، مصاحبه براساس یک فرم استاندارد شده با مصدومینی که در بیمارستان بستری بودند یا در نقاهتگاه به سر می بردند انجام شد . نتایج : میانگین س نی افـراد 33/12 سال بود . 73 نفر %)47/6) را مردان و 81 نفر %)52/4) را زنان 0/66± تشکیل داده بودند که از بین آنها 93 نفر متاهـل %)60/6) و 61 نفر %)39/4) مجرد بودند . در هنگام وقـوع زلزلـه 130 نفـر خـواب %)84/5) و 24 نفـر %)15/2) بیـدار بودنـد . بیـشترین امدادگران را بستگ ان و فامیل تشکیل داده بودنـد و میـانگین زمـانی کـه اولـین امـدادگران بـه صـحنه حادثـه رسـیدند 1/33 ساعت 1/6± ساعت و میانگین زمان بیرون آوردن از زیرآوار 0/46±0/24 بوده است . میانگین زمانی که مصدومین در محـل هـای استقرار بودند به ترتیب 12/7 ساعت در استقرار دوم و 8/1± ساعت در استقرار اول و ±1/4 شامل : 10/5 0/08 ساعت در استقرار چهارم بوده 6/7 ± ساعت در استقرار سوم و 1/3±4/3 است و میانگین زمان بین بیرون آوردن مصدومین از زیرآوار و اولین 15/1 ساعت بوده است و میانگین زمانی رسیدن ± اقدامات درمانی بین 14/4 0/6 ساعت گزارش شد . در 83 مـورد ±%(54) مـصدومین به بیمارستان 0/5 انتقال مصدوم به اولین مکان استقرار پس از خروج از زیرآوار بصورت دستی و در 2 مورد %)1/1) بـا برانکـارد بوده است . انتقال به دومین مکان استقرار در 66 مورد %)42/7) با پتو و در 43 مورد %)27/9) بصورت دائمی بوده است . بحـث و نتیجه گیری : با توجه به اینکه در اکثر موارد در استقرار اول و دوم اقدامات درمانی خاصی برای مصدومین صورت نگرفته و اولین امدادگران را بستگان و افراد فامیل تشکیل داده بودند این نشان می دهد که نیاز به یک آموزش عمـومی جهـت انجـام اقـدامات امدادی در حوادث غیرمترقبه کاملاً ضروری اس ت . اهمیت این مسئله وقتی بیشتر مشخص می شود که انتقال مصدومین اکثراً به صورت دستی و نامناسب صورت گرفته، با توجه به طـولانی بـودن زمـان امـدادگری و اتـلاف وقـت، احتیـاج بـه یـک سیـستم برنامه ریزی شده کلان در سطح کشوری جهت کاهش این زمان ها و تلفات ناشی از آنها داریم .