منطق پذیری هوش معنوی در فرایند تصمیمگیری

امروزه هوشمعنوی در زمینههای مختلفی از جمله فلسفه، روانشناسی و مدیریت مورد توجه زیادی قرار گرفته است، در قرن حاضر که مدیریت با چالشها، مسائل و مشکلات جدیدی مواجه گردیده است، کارکردهای حل مسالهای هوشمعنوی مورد مطالعه قرار گرفته و تصمیمگیری از جمله زمینههایی است که مسایل آن با این هوش مرتبط میباشد. با وجود تحقیقات رو به افزایش در این زمینه، چگونگی استفاده کاربردی از هوشمعنوی برای حل بسیاری از مسائل نهفته است و این هوش نتواسته کارائی خود را به طور شفاف در حل مسائلی همچون برنامهریزی، کنترل، ارزیابی و تصمیمگیری نشان دهد. شناخت هوشمعنوی از جنبه نحوه عملکرد و اثرگذاری بر فعالیتهای مدیریتی از جمله تصمیمگیری میتواند به تقویت ، بهبود و بهکارگیری آن در عمل بیانجامد. نکتهای که اهمیت دارد آگاهی و شناخت از رفتار هوش معنوی در فرایند تصمیمگیریست. در این مقاله سعی شده تا با پارامترسازی مفهومی ابعاد و مولفههای تاثیرگذار هوشمعنوی در تصمیمگیری، و با تشخیص ماهیت نقشی که دارد به ارائهی منطقی از آن پرداختهشود و با رویکرد منطقی بدست آمده زمینهای برای استفاده عملی از هوشمعنوی فراهم آورد . در جدولی ابعاد هوشمعنوی همراه با مولفههایی که مربوط به حلمساله و تصمیمگیری است به صورت مفهومی آورده شده است، پس از آن مثال فرضی از یک سازمان آورده شده است،که مدیر سازمان قصد دارد برای تصدی شغلی، فردی را انتخاب کند و ویژگیهای برای اتخاذ این شغل در نظر گرفته شده است، با توجه به سه هوشی که در این مقاله به مطالعه آن پرداختهایم به هریک از این ویژگیها به طور جداگانه وزنی اختصاص یافته و سپس فرد مورد نظر با توجه به اولویتهای این سه هوش انتخاب شده است، علاوه بر آن با توجه به پارامتر سازی مفهومی که بین ابعاد و مولفهها انجام دادهایم،وزنی به هریک از مولفهها در نظر گرفته شده است که مدیر ویژگی D را که به این موضوع اشاره دارد را بر این اساس نتیجه گرفته است

کلیدواژه ها:

هوش ، هوش معنوی ، تصمیمگیری ، منطقپذیری