بررسی پدیده حاشیه نشینی در کلان شهر اهوازنمونه موردی : کوی منبع آب

حاشیه نشینی در شهر اهواز تابعی از روند حاشیه نشینی در کل کشور است.آغاز این پدیده در این شهر به دهه قبل از سال 1320 و در دهه 1340 به دنبال انجام اصلاحات ارضی و تحولات اقتصاد نفت و افزایش درآمد کشور،روند افزایشی داشته است .ایجادشرکت نفت و تأسیسات وابسته به آن، نیاز به نیروی کارگر ساده،متخصص،ایجاد دانشگاه و......در اهواز باعث رشد مهاجرت و شهرنشینی شد.هم اکنون اهواز هفتمین کلان شهر کشور که در سال 1385 دارای جمعیتی به میزان 1/2 میلیون نفر بوده که بیش از 300000 نفر آن به صورت حاشیه ای در سکونت گاه های غیر رسمی ساکن بوده اند،یعنی حدود 25 درصد جمعیت شهر اهواز جذب مناطق حاشیه نشین شده اند و از امکانات بی بهره اند و همچنین این موضوع مقدمه ای بر آسیب های اجتماعی می باشد.در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و مراجعه به منابع کتابخانه ای سازمان ها و مصاحبه با کارشناسان مربوطه سعی بر آن شده است تا تصویر جامع و گسترده ای در مورد مسئله مذکور (حاشیه نشینی) ارائه شود و هدف اصلی آن بررسی عامل ایجاد این مناطق و ارائه ی راهکارهای مناسب جهت ساماندهی این مناطق می باشد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی در کلان شهر اهواز ، حاشیه نشینی ، کوی منبع آب ، کلان شهر اهواز