بررسی احساس تعلق به محلات مسکونی و هویت پایدار(مطالعه موردی منطقه نارمک شهر تهران)

توجه به هویت محله ای که نقش مهمی در اجتماع پذیری و انسان مداری ساختار شهری دارد در جامعه امروزی امری ضروری است.رویدادهای اجتماعی در محلات مسکونی شهرها، که به عنوان سلول های حیات شهری شناخته می شدند نقشی اساسی در سرزندگی ساکنان آنها ایفا می کردند. به همین دلیل پژوهش حاضر به بررسی هویت پایدار محله ای و ایجاد حس تعلق به محله در میان ساکنین شهر می پردازد. تحقیق حاضر به روش پیمایشی بوده که طی آن با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه اطلاعات مورد نیاز جمع آوری شد. پس از استخراج اطلاعات و کد گذاری با استفاده از نرم افزارهای آماری اطلاعات به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جامعهآماری این تحقیق منطقه نارمک شهر تهران است. در این پژوهش حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به دست آمده است. بر این اساس، تعداد 300 نفر به عنوان جامعه آماری به دست آمد. بر اساس یافته های به دست آمده از تحقیق حاضر سن افراد در تعلق به هویت محلی آنان تأثیر گذار است. همچنین افرادی که از محله خود رضایت بیشتری دارند تعلق به هویت محلی در آنها بیشتر است. افراد بومی ساکن در محلات نسبت به افراد غیر بومی تعلق هویت محله ای بیشتری دارند. افرادی که تعلق محلی بیشتری دارند در فعالیت های محلی شرکت می کنند. هرچه امنیت در محل سکونت افراد بیشتر باشد، تعلق محلی ساکنین نیز افزایش می یابد و میزان رضایت از عملکرد شهرداری بر میزان تعلق به هویت محلی تأثیر دارد. هرچه شهرداری به محل سکونت افراد رسیدگی بیشتری نماید تعلق به هویت محلی نیز در افراد افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط ، هویت محله ، تعلق پذیری ، پایداری اجتماعی