بررسی میزان رعایت ضوابط مربوط به معلولین در ساختمانهای نوساز اداری(مطالعه نمونه موردی؛ ساختمان جدید شرکت آب منطقهای استان زنجان)

توسعه پایدار شهری، به معنای تحقق یافتن آرزوها و برآورده ساختن نیازهای اساسی تمامی اقشار جامعه می باشد . در این میان، معلولان نیز از سهمی برابر با دیگر شهروندان برخوردار می باشند. از جمله ملزومات رشد و توسعه جوامع، ایجاد بسترهای فضایی و کالبدی مناسب جهت استفاده همه اقشار جامعه از خدمات و امکانات عمومی، به منظور تحرک وجابجایی بهتر و دسترسی آسانتر در سطح شهر است. ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان، بخشی از افراد جامعه هستنداند که همچون سایرین، نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومیاند اما، وجود برخی موانع به ویژه در نحهوه طراحی معماری و شهرسازی، بسیاری از فضاهای شهری را فاقد شه رایط لازم به رای برآورده ساختن نیازهای دسترسی افراد معلول نموده است. مقاله حاضر با هدف ارتقای کاربری های این گونه فضاها، به ویژه برای معلولان جسمی و حرکتی، تدوین گردیده است و با در نظرگرفتن معیارها و ضوابط موجود در کشور در زمینه بهره مندی معلولان از امکانات و تسهیلات ، اقدام به ارزیابی و بررسی ساختمان نوساز شرکت آب منطقهای زنجان به عنوان نمونه موردیگردیده است و پس از مشخص نمودن نقطه ضعفهای موجود راهکارهای اصلاح آن پیشنهاد شده است

کلیدواژه ها:

معلولان جسمی حرکتی ، توسعه پایدار شهری ، ضوابط و معیارهای طراحی