تحلیل روش های طراحی فرشید موسوی در خلق فضاهای فرهنگی

پیچیدگی مسائل پیش روی طراحان و نیاز به دانش های مرتبط با معماری لزوم پیوند دادن قلمروهای طراحی و تحقیق را بیش از پیش آشکار می کند گرچه ارتباط تنگاتنگی میان این دو گستره در نظر و عمل وجود دارد ,با این وجود شناخت طراحان از آن دو و مرزهای میان آن ها همچنان آکنده از ابهام است.از رهگذر آشنایی با نظرات و روش های طراحی که تابعی از متغیرهایی مانند طبیعت ,موضوع طرح ,سبک وسلیقه طراح ,شرایط حاکم بر زمان و مکان طراحی,نرم افزارهای مورد استفاده و...است ، می توان به گونه ای خودآگاهی و قدرت ارزیابی عادات و روش های مورد علاقه خود در طراحی دست بیابیم. همیشه کانسپت ها توسط معماران پدید نمی آیند. شکل گیری کانسپت پدیده ای خود به خودی نیست بلکه نیازمند تلاشی متمرکز برای گردآوری و ترکیب مسائل مختلف است. گردآوری این مسائل کاری هوشمندانه است،شکل دهی کانسپت برای بسیاری کاری ناآشنا است همچنین دانشجویان برای فراگیری و درک سایر مباحث طراحی در این مورد، با سختی مواجه اند.در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی توصیفی به بررسی درخت گونه شناسی و روند طراحی معماری و نقد آثار با کاربری فرهنگی طراحی شده - توسط خانم فرشید موسوی از دیدگاه نظریه پردازان بزرگ معماری(جفری برادبنت، تم مک گینتی و چارلز جنکس)در باب باز نگری پندارها در فرآیند طراحی فرم و فضای معاصر می پردازیم.

کلیدواژه ها:

فرشید موسوی ، روش های طراحی ، روش کاربردگرا ، روش قیاسی استعاره ای ، روش جوهره ای ، روش زمین سار