ارزیابی کمبود فضاهای با کاربری نمایشی(تئاتر) نمونه موردی شهر نوشهر

در جوامع توسعه یافته، تئاتر از مبانی اساسی و تاثیرگذار جامعه است. تئاتر درجهت رفع نیازهای انسانی و اجتماعی،ضمن تعامل ما ساختارها و هنجارهای جامعه ، ا هنرآفرینی و خلق آثار نمایشی ه یان حقایق و انگیزه ها و احساسات مردم می پردازد و کارکرد فراگیر خود رابه عنوان الگوی زندگی اجتماعی روز می دهد. شواهد و تجارب هنرهای نمایشی در تاریخ یان گر آن اسمت که تئاتر به عنوان ا زاری کارآمد رای تقویت تلاشهای معیشتی و دفاعی و یا تحکیم مبانی حقوقی ،اجتماعی شدن، قانون پذیری و نظم و انضباط اجتماعیدر قالب نمایشهای متنوع،جذاب و آگاهی خش مورد استفاده مسئولیت جامعه قرار گرفته شده است . ا توجه ه گسترش سریع شهرنشینی وپیشرفت تکنولوژی، امروزه زندگی همراه با استرس موجب افزایش مشکلات روانی انسان ها شده است.در چنین فضایی توجه به مولفه های سلامت روانی و نشاط اجتماعی از گرایش ه ناهنجاری های اجتماعی می کاهد.مهم تری پیش نیاز هنر تئاتر، فضای اجرا و تماشای نمایش می اشد. اما توجه به کمبود سیار شدید فضاهای نمایشی خصوصا در شهرستان ها که معضب اصلی تئاتر می باشد، بررسی کمیفضاهای موجود نمایش در شهر نوشهر و ارزیا ی کمبود ای فضاها ا توجه به سرانه استاندارد برای جمعیت فعلی نوشهر و جمعیت پیش بینی شده برای 25 سال آینده، موضوع این تحقیق قرار گرفته است.ای تحقیق که به روش کمی و تحلیلی تطبیقی انجام گرفته است

کلیدواژه ها:

ارزیا ی کمبود ، تحلیب کمی ، فضاهای نمایشی ، تئاتر ، نوشهر