مروری بر معیارهای پیادهمداری بهمنظور بهبود کیفیت مسیر شهری باافزایش تعاملات اجتماعی

این پس از انقلاب صنعتی و بهویژه حضور اتومبیل در شهرها، فضاهای شهری به یکباره در مواجهه با این پدیده جدید، و اجتماع پذیر در مقیاس (human friendly) محتوای گذشته خود را از دست داد و توجه به فضاهای شهری انسان محور طراحی شهری کمرنگ شد. تحولاتی که در دوران نوزایی شهر رخ داد، شهر را از مفهوم وسیله برای تأمین نیازهای جسمیو روانی شهروندان خارج ساخت و آن را تبدیل به یک اثر هنری و موجودی از پیش اندیشیده شده کرد که در اندیشه ی شکل- دهی آن، توجه به جنبههای بصری تفوق بر فعالیتهای جاری در شهر داشت .چنین رویهای در طرز تفکر کارکردگرایان سده بیستم ادامه یافت و توجه به جنبههای اجتماعی و روانشناسی محیط بیش از پیش به فراموشی سپرده شد .طراحی ساختمان-های مسکونی به صورت پراکنده و دور از هم، مفهوم خیابان و میدان و در نتیجه حضور مردم و رویدادهای اجتماعی در فضای بین ساختمانها را کمرنگ و کمرنگتر ساخت