ارزیابی و تحلیل مخاطرات زیست محیطی تهدیدکننده توسعه گردشگری در نواحی روستایی روئین

گردشگری و محیط زیست به طور متقابل با یکدیگر وابسته اند. محیط زیست بسیاری از جاذبه های توریستی را شکل میدهد و توسعه گردشگری می تواند آثار مثبت و منفی بر محیط زیست داشته باشد. از این رو توسعه و مدیریت گردشگریبه گونه ای که با محیط ساازگار باشد و به افت کیفیت آن نیانجامد، عامل اساسی در دستیابی به توسعه پایدار به حسابمی آید. در این مقاله سعی شده اثرات و پیامدهای گردشگری با هدف گردشگری پایدار در ابعاد زیست محیطی از دیدگاهجامعه میزبان مورد مطالعه قرار گیرد. این مطالعه در روستای روئین شهرستان اسفراین صورت گرفته است. تحقیق حاضربا هدف کاربردی و بر اساس روش توصیفی-تحلیلی و میدانی صورت گرفته است. داده های مورد نیاز از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است و برای تحلیل داده ها و متناسب با نوع آنها، از آزمون همبستگی استفاده شده است. نتایج پژوهشنشاان میدهد که گردشگری اثرات زیست محیطی منفی مختلفی را نظیر، افزایش آلودگی آب، خاک، افزایش ترافیک در روسااتا و بر هخ خوردن آرامش، تخریب باه ها، اراضاای ملی و تخریب زیساات بوم، همفنین افزایش مخاطرات طبیعی ازقبیل سایل، رانش زمین و آتش سوزی و غیره را در منطقه به دنبال داشته است. همبستگی مثبت و معنادار این شاخص ها با گسترش گردشگری در منطقه تاییدشده است. برای رسیدن به گرشگری پایدار باید الگو های ارزیابی زیست محیطی و ارزیابی تعداد گردشگر بر مبنای ظرفیت ها رعایت گردد. از این رو مدیریت علمی اثرات گردشگران بر روی منطقه و برنامهریزی برای کنترل و هدایت اثرات، امری مهم و اجتناب ناپذیر می باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، گردشگری پایدار ، مخاطرات زیست محیطی ، روستای روئین ، اسفراین