تبیین توانمندسازی اجتماعی به منظور تاب آوری جوامع محلی در مقابل بحران زلزله

در کشور ایران علی رغم تجارب تلخ ناشی از خسارات زلزله های پیشین ،تنها اقدامات اندکی در راستای آمادگی شهرندان بیش از بحران صورت گرفته است.تجربیات به دست آمده از وقوع زلزله های اخیر بیانگر آن است که برای کاهش مخاطرات سوانح و مهار بحران زلزله لازماست توانمندسازی شهروندان در ابعاد اجتماعی مد نظر قرار گیرد.توجه به تقویت توانایی شهروندان در ابعاد مختلف در واقع زمینه سازمشارکت آنها در مراحل گوناگون بحران خواهد بود که خود عامل مهمی در جهت کاهش تاثیرات مخرب زلزله و افزایش تاب آوری جامعه خواهد بود. از این رو در پژوهش حاضر با هدف ارائه چارچوب مفهومی در جهت توانمندسازی اجتماعی و ارتباط آن با تاب آوری و ارتقامشارکت امدادی شهروندان در زلزله ، به ارائه راهبردهای عمده و اصلی پرداخته می شود . در این راستا با مطالعه کتابخانه ای و اسنادی،یافته های پژوهش به توسعه ظرفیت اجتماعی ، توجه به خصوصیات و ویژگی های جمعیتی و ارتقا سرمایه های اجتماعی جهت تاب آوری جوامع محلی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی اجتماعی ، بحران ، تاب آوری ، سرمایه های اجتماعی ، ظرفیت اجتماعی