برنامه ریزی مدیریت بحران در کاهش مخاطرات طبیعی روستایی

مخاطرات طبیعی در مناطق مختلف امروزه یکی از دغدغه های دست اندر کاران و برنامه ریزان است و در این میان مساکن روستایی با توجه به نوع مصالح و سازه های ساختاری از آسیب پذیر ترین مناطق کشور می باشند ،لذا اهمیت برنامه ریزی مناسب برای کاهش آسیب پذیری دربروز مخاطراتطبیعی امری ضروری است . برنامه ریزی و طراحی فیزیکی روستاها ، امروزه در کشورهای توسعه یافته به گونه ای است که آثار و نتایج صدمات ناشیاز مخاطرات طبیعی را عملا با کاهش مواجه نموده و بهترین مسیر برای رویارویی و مقابله با سوانح و مخاطرات طبیعی می دانند. با توجه به اینکه ایران از نظر توپوگرافی و موقعیت جزء 01 کشوربلا خیز دنیا است .ضعف برنامه ریزی و اجرای طرحهای مختلف روستایی تا کنون خسارات جبران ناپذیری را بر اقتصاد ایران تحمیل نموده است .برنامه ریزی دقیق و حساب شده برای تامین و حفظ شرایط ایمن روستاها در زمان بروز حادثه و تدوین طرحهایکارآمد در زمینه امدادرسانی در مخاطرات طبیعی اهمیت بسیاری پیدا نموده است. عدم توجه به اقلیم و محیط جغرافیایی روستاها در بسیاری از مواردموجب ناکارآمدی برنامه های طراحی شده می شود . به منظور کاهش و یا پیشگیری از مخاطرات طبیعی و آثار آن ، لزوم تدوین طرحهای کاربردی وهمگام با ضربه اهنگ طبیعت در روستاها ضروری و انکار ناپذیر است . زمانی می توان به این نقطه رسید که ایمنی روستاها و ساکنین آن ها به عنوان هدفی اساسی در سطوح مدیریتی و سیاست گذاری کلان کشور مد نظر گرفته شود. طرحهایی که تمامی سطوح جامعه را در بر گرفته و بتواند در سطحمنطقه ای و ملی و آمایش سرزمین جنبه های اجرائی داشته باشد . به همین دلایل در این مقاله سعی شده با استناد به مبانی نظری برنامه ریزی وتوسعه روستایی و شرایط جغرافیایی کشور و ویژگی های جمعیتی و فرهنگی روستاهای ایران ، شیوه مقابله با مخاطرات طبیعی و کاهش میزان آسیب پذیری های مادی و انسانی جوامع روستایی بررسی و راهکارهای مناسب در این زمینه ارائه تا مسئولین و برنامه ریزان محلی و منطقه ای بتوانند با بهره گیری از آن تصمیمات لازم را در زمان بروز بحران و مخاطرات طبیعی اتخاذ نمایند .

کلیدواژه ها:

حادثه ، بحران ، مدیریت بحران ، نواحی روستایی