بررسی آسیب پذیری شهری ناشی از همجواری مناطق صنعتی ومسکونی در سوانح، نمونه مورد مطالعه : تهرانسر از منطقه 21 تهران

توسعه شهرستان ها و شهرنشینی و همچنین افزایش تدریجی تعداد کلان شهر ها در جهان، به ویژه در کشور های در حال توسعه از جمله ایران، از یک سو و رشد شهرستانها، افزایش جمعیت و تمرکز آن در مراکز شهری سبب افزایش طبعات زیست محیطی و بار اقتصادی در بسر شهر ها خواهد شد. با توجه به اینکه کلان شهر تهران در مجاورت گسل های مهمی همچون گسل ری – ورامین و گسل شمال تهران قرار گرفته است و از سوی دیگر غیرمنتظره بودن زمین لرزه، سبب انجام بسیاری از اقدامات مورد نیاز برای کاهش خسارات، تلفات و آسیب پذیری باید پیش از زمان بحران شده است. این مساله با مفاهیمی همچون برنامه ریزی شهری، مدیریت شهری، مدیریت ریسک در ارتباط است. با استفاده از معیار ها و اصول برنامه ریزی شهری، استفاده از زمین شهری، شبکه های حمل و نقل، زیر ساخت ها و بافت شهری می توانیم سبب کاهش عوارض و عواقب ناشی از زلزله باشیم. به نظر می رسد که شناخت عناصر کالبدی و میزان آسیب پذیری آن ها برای انجام برنامه ریزی در جهت ایمن سازی فضاهای شهری ضروری می باشد. مقاله حاضر بر آن است که به بررسی وضعیت برخی ازآسیب های موجود در مورد عناصر کالبدی شهری بخشی از تهران بپردازد تا با تعمیم این تحقیق به دیگر مناطق شهری، و درک بهتر آسیب های موجود در مدیریت بحران بهتر عمل نمود.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، مناطق صنعتی ، همجواری ، عناصر کالبدی