ارزیابی و مقایسه روشهای تجربی تخمین تبخیر- تعرق مرجع در ایستگاه تبریز

برآورد مقدار تبخی و ر تعرق، پایه و اساس مدیریت و برنامهریزی آبیاری، طراحی سیستمهای آبیاری، مطالعات هیدولوژیکی و هواشناسی است. روش ترکیبی فائو- پنمن - مانتیث (M-P (روشی معتبر از طرف سازمان خوار و بار جهانی برای برآورد تبخیر و تعرق مرجع (ETo(است که نزدیکترین برآوردها را به نتایج حاصل از روشهای مستقیم ارائه می .کند روش مذکور نیازمند پارامترهای متعددی از جمله سرعت باد، درجه حرارت، تابش خالص و ساعات روشنایی روز در برآورد ETo میباشد . از سویی دیگر، روش ترکیبی فائو-پنمن - مانتیثابزاری مناسب جهت ارزیابی روشهای تجربی از جمله بلانی کریدل (B ،(جنسن هیز (H-J ،(هارگریوز (H (و تورنت وایت ( )TH میباشد. در تحقیق حاضر، با استفاده از دادههای هواشناسی ایستگاه تبریز ، که در اقلیمی نیمه خشک قرار دارد، مقادیر تبخیر و تعرق مرجع ه ب دست آمده از روشهای تجربی با روش استاندارد M-P مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که روش هارگریوز با داشتن جذر میانگین مربعات خطای 0/43 و ضریب همبستگی 0/98 دقیقترین برآوردهای تبخیر و تعرق مرجع را در مقایسه با دیگر روش های تجربی دارد.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق مرجع ، فائو-پنمن - مانتیث ، معادلههای تجربی ، ایستگاه تبریز