طراحی مدلی جهت ارزیابی و انتخاب تأمین کنندگان در یک شبکه زنجیره تأمین با استفاده از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره

ارزیابی و انتخاب تأمین کنندگان در یک شبکه زنجیره تأمین یکی از مسائلی است که مدیران کنونی صرفنظر از زمینه فعالیت سازمان خود با آن روبرو هستند. تاکنون روشهای گوناگونی جهت تسهیل این ارزیابی و انتخاب پیشنهاد شده است. هرچه روشهای ارائه شده سیستماتیک تر باشند نتیجه این ارزیابی و نهایتاً تصمیم گیری نهایی مناسب تر خواهد بود.یکی از روشهای سیستامتیک مدل های تصمیم گیری چند معیاره می باشد. شبکه های زنجیره تأمین بسته به نوع کالای تولیدی یا خدماتی که ارائه می دهند دارای تفاوت هایی می باشند. عناصر کلی یک شبکه زنجیره تأمین را می توان تأمین کننده مواد اولیه – سازنده – توزیع کننده – فروشنده و نهایتاً مشتری در نظر گرفت. هدف هر یک از این عناصر تأمین خواسته ها و انتظارات عنصر بعدی خود و در نهایت تأمین خواسته ها وانتظارات مشتریان نهایی می باشد. برای دستیابی به این هدف نهایی (تأمین رضایت مشتریان) لازم است که در انتخاب عناصر حلقه های ابتدایی زنجیره تأمین (تأمین کننده مواد اولیه – سازنده – توزیع کننده و فروشنده)نهایت دقت را مبذول داشت تا عناصری انتخاب شوند که قادر به تأمین رضایت مشتری نهایی باشند.در این مقاله برای انتخاب سیستماتیک عناصر زنجیره تأمین از تکنیک تصمیم گیری چند معیاره استفاده شده است. ابتدا عناصر زنجیره تامین معرفی شده، سپس معیارهای کیفیت – تحویل به موقع و قیمت جهت مقایسه عناصر مختلف زنجیره تعریف گردیده است. معیار های مذکور ازلحاظ اهمیت در یک سطح نبوده و به منظور تعیین درجه اهمیت آنها از تکنیک آنتروپی استفاده می شود. پس از تعیین وزن معیار ها ،درجه اهمیت تأمین کنندگان هر سطح از شبکه زنجیره تأمین با توجه به مقادیر معیار های مختلف مربوط به آن تأمین کننده محاسبه می شود.در انتها با توجه به وزن های بدست آمده در مورد هر یک از تامین کنندگان، تخصیص مقادیر سفارش به گونه ای صورت می گیرد که به تأمین کنندگان با درجه اهمیت بالا بیشتر از تامین کنندگان با درجه اهمیت پایین تر سفارش تعلق گیرد به نحوی که اهداف دستیابی به کمترین هزینه، بهترین تحویل به موقع و بهترین کیفیت پوشش داده شوند.