حل مساله زمان بندی پرستاران با استفاده از رویکرد عملگر فازی ورنر

یکی از مسایل موجود در زمان بندی نیروی انسانی، مساله ی زمان بندی شیفت های کاری پرستاران است. در این مساله، تعداد پرستاران مورد نیاز از درجه مهارت های مختلف برای هر روز در طول دوره ی زمان بندی مشخص بوده و هدف از حل مساله تعیین شیفت های کاری و روزهای تعطیل هر پرستار در طول دوره ی زمان بندی است، به طوری که تقاضای هر روز برآورده شود. در این مقاله از تیوری سیستم های فازی در مساله زمان بندی پرستاران برای رفع مشکل عدم قطعیت در ترجیحات شیفتی پرستاران استفاده شده است. یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح ارایه شده و سپس مدلی فازی بر مبنای مدل عدد صحیح ارایه شده گسترش می یابد. برای بررسی کارایی مدل فازی ارایه شده، از این مدل برای حل چندین مساله نمونه استفاده می شود. نتایج محاسباتی نشان می دهند که رویکرد مدل سازی فازی برنامه های زمان بندی با کیفیت مناسب برای مساله زمان بندی پرستاران تولید نموده و ترجیحات شیفتی پرستاران را تا حد ممکن افزایش می دهد

کلیدواژه ها:

زمان بندی ، ترجیحات شیفتی پرستاران ، برنامه ریزی عدد صحیح ، برنامه ریزی ریاضی فازی