شناسایی و بررسی ریسک های پروژه احداث کارخانه آبگیری و بشکه پرکنی کنسانتره مولیبدن با رویکرد استاندارد PMBOK و منطبق بر قراردادهای سه عاملی EPC

موفقیت یا شکست هر پروژه تا حد زیادی بستگی به توانایی ذینفعان آن در تعیین خواسته ها و انتظارات و شناسایی نقش ها، ارتباطات و مسئولیت های خود برای مدیریت ریسک ها و متعادل کردن آنها دارد. به طورکلی نکته مهم در توزیع و تخصیص ریسک ها در محیط پروژه، این است که ریسک ها باید به گروهی تخصیص داده شوند که به بهترین شکل ممکن توانایی مدیریت و کنترل آن را در اختیار داشته باشد. دراینارتباط، روش اجرای پروژه به صورت قرارداد سه عاملی یا مهندسی، تامین تجهیزات و ساخت EPC با وجود مزایایی که در مقایسه با سیستم متعارف دارد، ریسک های متعددی نیز به همراه خواهد داشت. در این روش پیمانکار ریسک های بیشتری را متحمل می شود. دلایل عمدهو متعددی در بروز تاخیر و وجود ریسک در پروژه مذکور رخداده است که ازجمله آن میتوان به این موارد اشاره نمود: تغییر در نقشه های جانمایی اولیه و افزایش احجام سازه کارخانه مولیبدن و شمع ریزی فونداسیون ها به دلیل کم بودن مقاومت زمین، باعث بروز ریسک تاخیر در روند طراحی و تامین کالا و به تبع تاخیر در روند اجرای پروژه گردید. همچنین تشدید تحریم های بین المللی و مشکلات گمرکی، بارگیری و حمل تجهیزات اصلی کارخانه یکی دیگر از عوامل بروز ریسک به شمارمی آید. در این مقاله، نویسندگان بروز ریسک ها را از دیدگاه مشاور پروژه مورد تجزیه و تحلیل و اولویت بندی قرار می دهند. بر همین مبنا، نگارندگان این مقاله از مطالعات کتابخانه ای خود در این حوزه بهره برده اند و در محتوای مقاله از رویکرد استانداردی نظیر PMBOK برای مدیریت ریسک پروژه مطالعه موردی استفاده کرده اند.

کلیدواژه ها:

استاندارد PMBOK ، تجزیه و تحلیل و اولویت بندی ریسک ، قرارداد سه عاملی EPC ، مدیریت ذینفعان پروژه ، مدیریت ریسک.