مسئله مستحکم سازی جهت محافظت از تسهیلات در معرض اختلال

امروزه، سهولت ارتکاب عملیات تروریستی، منجر به افزایش روزافزون تعداد حملات عمدی غیرنظامی و نظامی در قرن 21 شده است. علاوه بر تحولات در تاکتیکها و تکنیکهای مورد استفاده توسط تروریستها، اهداف آنها نیز بسیار قابل توجه است. بسیاری از وقایع تروریستی اخیر نشان میدهد این عملیاتها به سمت حملاتی پیچیدهتر و هماهنگتر برنامهریزی شده است، به طوری که بیشترین آسیب را به عموم مردم برسانند. به عنوان مثال، ارتباطات حمل و نقل مثل پل ها، تونل های و راه آهن، مراکز اورژانسی که کار خدمت رسانی به بیماران را انجام میدهند، نیروگاه های برق و سدها، دکل های مخابراتی و یا نمادهای ملی یک کشور که زیرساختهایحیاتی یک کشور به حساب میآید که از دست دادن آن به شدت روحیه ی عمومی را تضعیف میکند . یا برای نام بردن از چند حادثه تروریستی میتوان به بمبگذاری سال 2003 استانبول توسط القاعده در ستاد بریتانیا و سرکنسول گری و بانک بریتانیا که 57 کشته غیرنظامی و 700 زخمی به جای گذاشت، یاد کرد . از این رو دولت مردان کشورها، با توجه به بودجهای که در دسترس میباشد و با توجه به اهمیتی که این زیرساختها دارند، بدنبال حفظ هرچه مطلوب تر این زیرساختها میباشند. مدلهای ممانعتی با افزایش امنیت و مستحکم سازی زیرساختهای حیاتی سعی در حفظ تداوم خدمات رسانی به مشتریان در هنگام بروز اختلالات عمدی و غیرعمدی دارند که اولین بار مدل ممانعتی توسط ولمر در سال 1964 در بهینه سازی شبکه ها به کار گرفته شده است