مسیریابی حامل های مواد خطرناک به کمک مدلسازی مساله حمله به شبکه در شرایط تصادفی

حمل و نقل مواد خطرناک به واسطه خطرات زیست محیطی و اجتماعی که در پی دارد، در اکثر مواقع تحت نظارت دولت قرار میگیرد. یکی از ابزارهای متداول دولتها برای کاهش ریسک حمل و نقل مواد خطرناک، جلوگیری از عبور حاملهای مواد خطرناک از مسیرهای پر خطر و غیر اقتصادی کردن این مسیرها از طریق اعمال جریمه بر حاملهای عبوری از این مسیرهاست. در چنین شرایطی از یک سو، توزیع کننده به دنبال اقتصادیترین مسیرهای ممکن در طول شبکه توزیع میباشد و از سوی دیگر دولت با کنترل مسیرها، به دنبال کمینه کردن ریسک حاصل از عبور این حاملها و هدایت غیر مستقیم آنها به مسیرهای ایمنتر هستند. به دلیل ماهیت برخی از مواد خطرناک، عدم توانایی سنسورهای نظارتی در کشف این مواد و یا نحوه بستهبندی و امکان اختفای این مواد از سوی توزیع کننده، کشف این محمولهها به صورت قطعی انجام نمیگیرد و حمله صورت گرفته ممکن است کاملا موفقیت آمیز نباشد. در این مقاله یک مدل دوسطحی برای مسئله ارائه میشود. دولت قصد دارد کشف حامل های خاطی را حداکثر کند، و توزیع کننده قصد دارد هزینه توزیع را حداقل نماید. مسئله به علت آنکه کشف حاملهای خاطی احتمالی است تصادفی در نظر گرفته شده است. یک مثال عددی برای تحلیل مدل پیشنهادی آورده شده است.

کلیدواژه ها:

مسیریابی حاملهای مواد خطرناک ، حمله به شبکه ، برنامهریزی دو سطحی